دوره 31، شماره 3 - ( خرداد 1399 )                   جلد 31 شماره 3 صفحات 229-219 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Asad M R, Farbod mohana F, Barzegari A. THE EFFECT OF FOUR TRAINING METHODS ON THE COPEPTIN AND MID-REGIONAL PROADRENOMEDULLIN EXPRESSION IN THE LEFT VENTRICLE OF MALE WISTAR RATS. Studies in Medical Sciences 2020; 31 (3) :219-229
URL: http://umj.umsu.ac.ir/article-1-5013-fa.html
اسد محمد رضا، فربد مهنا فائزه، برزگری علی. تأثیر چهار شیوه تمرینی بر بیان ژن‌های کوپپتین و پروآدرنومدولین میانی در بطن چپ موش‌های صحرایی نر نژاد ویستار. مجله مطالعات علوم پزشکی. 1399; 31 (3) :219-229

URL: http://umj.umsu.ac.ir/article-1-5013-fa.html


استادیار، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران (نویسنده مسئول) ، ali_barzegari@pnu.ac.ir
چکیده:   (2460 مشاهده)
پیش‌زمینه و هدف: با توجه به اهمیت پیشگیری از عوامل بروز بیماری­های قلبی و نیز فقدان اطلاعات کافی در خصوص تأثیر تمرین­های ورزشی بر بیان کوپپتین و پروآدرنومدولین میانی، هدف مطالعه حاضر بررسی تأثیر چهار شیوه تمرینی بر بیان کوپپتین و پروآدرنومدولین میانی در بطن چپ موش­های صحرایی نر نژاد ویستار می‌باشد.
روش کار: در این مطالعه تجربی، 40 سر موش صحرایی نر ویستار 8 هفته­ای با میانگین وزنی 33±237 گرم به‌طور تصادفی به 5 گروه شامل گروه­های کنترل، تمرین هوازی شدت متوسط، تمرین هوازی پرشدت، تمرین هوازی تناوبی پرشدت و تمرین شنا با شدت متوسط تقسیم شدند. برنامه­های تمرینی در گروه­های تجربی به مدت 8 هفته و 5 روز در هفته انجام شد. بیان ژن­های موردمطالعه در بافت قلب با روش PCr تعیین شد. جهت تحلیل داده­ها از آنالیز واریانس یک­طرفه و بونفرونی در سطح معنی­داری 05/0 P استفاده گردید.
یافته­ها: بیان کوپپتین و پروآدرنومدولین میانی در هر یک از گروه­های ورزشی در مقایسه با گروه کنترل، به‌طور معنی­داری کاهش یافته است (001/0P=، 001/0P=). همچنین افزایش معنی­داری در بیان کوپپتین و پروآدرنومدولین میانی در گروه‌های HIIT و HIT نسبت به گروه­های ST و MIT مشاهده شده است (001/0P=، 001/0P=).
 نتیجه‌گیری: هر چهار شیوه تمرینی توانست با بهبود بیان ژن­های موردمطالعه، تغییرات مطلوبی در کاهش پیامدهای ناشی از آسیب بافت قلبی ایجاد نماید. بااین‌حال، به نظر می‌رسد که تمرینات شنا با توجه به ویژگی عدم تحمل وزن تأثیرات مطلوب­تری داشته باشد، هرچند در این زمینه به تحقیقات بیشتری نیاز است.
متن کامل [PDF 2977 kb]   (963 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي(توصیفی- تحلیلی) | موضوع مقاله: فیزیولوژی ورزشی

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله مطالعات علوم پزشکی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Studies in Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb