پیش‌زمینه و هدف: فرسودگی زناشویی  وضعیت دردناک جسمی، عاطفی و روانی است، زوج‌ها  هنگامی متوجه می‌‌شوند، علی‌‌رغم تمام تلاش‌هایشان، این رابطه به زندگی‌‌شان هیچ معنا و مفهوم ندارد دچار فرسودگی می‌شوند درواقع انباشته شدن سرخوردگی‌‌ها و تنش‌‌های زندگی روزمره، سبب فرسایش می‌‌شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی مشاوره مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر فرسودگی زناشویی زنان مراجعه‌کننده به خانه‌های سلامت شرق تهران است.

مواد و روش‌ کار: این پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش‌آزمون، پس‌آزمون با گروه  کنترل  است. جامعه آماری این پژوهش مشتمل بر کلیه  زنان مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره خانه‌های سلامت شهرداری سطح شهر تهران جهت دریافت کمک‌های تخصصی در زمینه مسائل زناشویی و خانوادگی  است. نمونه‌گیری این پژوهش از نوع در دسترس و هدفمند  است. به‌منظور انتخاب نمونه در ابتدا  از 60 نفر  مراجعه‌کننده به مراکز و متقاضی شرکت در پژوهش  مورد که واجد شرایط: تأهل و داشتن حداقل 3 سال سابقه‌ی زندگی مشترک-دامنه ی سنی 20-50-عدم دریافت خدمات مشاوره و روان‌شناختی فردی  در طول شرکت در جلسات مشاوره گروهی بودند 40 نفر انتخاب شدند و سپس در مرحله بعدی 30 نفر از این زنان با گمارش تصادفی در دو گروه 15 نفر آزمایش و 15 نفر کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش طی 10 جلسه تحت آموزش مشاوره مبتنی بر کیفیت زندگی قرار گرفتند. ابزار اندازه‌گیری پرسشنامه فرسودگی زناشویی پایین زاست. داده‌ها توسط نرم‌افزار spss  نسخه 18 و روش آماری تحلیل واریانس یک‌راهه تجزیه‌و‌تحلیل شدند.

یافته‌ها: تفاوت معنی‌داری بین گروه آزمایش و شاهد در مرحله پس‌آزمون وجود داشت (p<0.01). یعنی نمرات فرسودگی در گروه آزمایش کاهش یافته است.

بحث و نتیجه‌گیری: یافته‌‌های پژوهش حاضر، شاهدی بر مفید و مؤثر بودن گروه‌درمانی مشاوره مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی، در مداخلات خانواده است.