پیش زمینه و هدف: متناسب با سبب شناسی افسردگی در بین بیماران مبتلا به سرطان شیوه‌های درمانی مختلفی شناخته شده است که یکی از آن‌ها گروه درمانی شناختی-رفتاری است. هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر درمانی گروهی بر کاهش افسردگی بیماران مبتلا به سرطان است.

مواد و روش: مطالعه حاضر یک طرح شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه شاهد می‌باشد. در این پژوهش از بین کلیه مراجعه کنندگان به بیمارستان امید شهر ارومیه، 20 بیمار که در طرح‌های آزمایشی کفایت می‌کند به روش نمونه‌گیری در دسترس و 20 نفر از افراد غیر مبتلا به طور تصادفی انتخاب و در دو گروه مداخله و شاهد اختصاص داده شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه افسردگی بک بود. اعضای گروه مداخله در 12 جلسه 90 دقیقه‌ای گروه درمانی شناختی-رفتاری شرکت کردند و گروه شاهد هیچ درمانی دریافت نکردند. برای مقایسه میانگین نمرات از آزمون کواریانس(آنکوا) استفاده شد.

نتایج: نتایج نشان داد که بین میانگین نمرات پیش آزمون و پس آزمون گروه مداخله و شاهد تفاوت معنا داری وجود دارد. بدین معنی که شناخت درمانی گروهی موجب کاهش میانگین نمره افسردگی بیماران در گروه مداخله نسبت به گروه شاهد شده است.

نتیجه گیری: یافته‌های پژوهش حاضر مشخص می‌کند که شناخت درمانی گروهی می‌تواند علایم افسردگی بیماران سرطانی را کاهش دهد. لذا از این یافته می‌توان در راستای برنامه‌ریزی یا استفاده از چهار چوب نظریه شناختی در کاهش و یا جلو گیری از افزایش افسردگی بیماران سرطانی استفاده کرد.