پیش زمینه و هدف: انسان در تمام ادوار چاره‌ای جز توسل به گیاهان نداشته است. اگر چه در نیم قرن گذشته استفاده از داروهای شیمیایی به شدت رواج یافت ولی به‌سرعت آثار زیان‌بار آن‌ها بر زندگی انسان سبب گرایش مجدد به گیاهان دارویی گردید. بنابراین طی سالیان متمادی داروهای طبیعی اساس و حتی در برخی موارد تنها طریق درمان محسوب می‌شوند. هدف ما از این تحقیق بررسی اثر مواد مؤثره گیاه جودوسر بر زخم و التهاب پوستی بر روی موش صحرایی نر بالغ است.

مواد و روش کار: از بذور جودوسر با دستگاه‌های تقطیر با آب و سوکسله، عصاره‌های آبی، متانولی و اتانولی تهیه شده و تعداد ترکیبات موجود در این عصاره‌ها به روش کروماتوگرافی لایه نازک تعیین شدند. در این مطالعه تجربی 30 سر موش صحرایی نر به پنج گروه شش‌تایی تقسیم‌بندی شدند، که هر یک پس از ایجاد زخم تا بهبودی کامل با پمادهای تهیه شده به‌صورت موضعی و یک‌بار در روز تحت درمان قرار گرفتند.

یافته‌ها: با تهیه پماد به‌وسیله پایه کرم (اوسرین) از هر عصاره و استفاده آن، باعث کاهش تعداد روزهای درمان شده و نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری داشت.

نتیجه گیری: نتایج نشان دهنده این بود که عصاره‌های آبی، متانولی و اتانولی جو دوسر بر روی زخم برشی موش‌ها باعث کاهش تعداد روزهای درمان می‌شود. به نظر می‌رسد که این عصاره‌ها باعث تسریع در تشکیل اپیدرم و بهبودی زخم شده است ضمن اینکه اثری از کلوئید و حتی اسکار مشاهده نگردید. همچنین با توجه به نتایج بدست آمده، عصاره تام جو دوسر نقش مهمی در ترمیم دارد.