دوره 29، شماره 10 - ( ماهنامه دی 1397 )
جلد 29 شماره 10 صفحات 706-698 |
برگشت به فهرست نسخه ها
آیلا بهرامیان 
، منیره حلیمی ، مهسا کفیلی ، احمد بهروزیان ، سحر سلیمانی ، تهمینه رازی ، پریا اماموردیزاده*
، منیره حلیمی ، مهسا کفیلی ، احمد بهروزیان ، سحر سلیمانی ، تهمینه رازی ، پریا اماموردیزاده*
دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، ، emamiparya@yahoo.com
چکیده: (3751 مشاهده)
پیش‌زمینه و هدف: لنفوما تعدادی از تومورهای بدخیم هستند که سلول‌های لنفورتیکولر را مبتلا می‌سازند. ازآنجایی‌که علائم اولیه لنفوم می‌تواند ناحیه دهان و حلق را مبتلا سازد، بررسی شیوع انواع لنفومای دهانی از اهمیت ویژه‌ای برای دندان‌پزشکان برخوردار است. هدف از این مطالعه تعیین فراوانی لنفوم دهانی و ارتباط آن با سن، جنس، نوع لنفوم و محل درگیری ضایعه در بیماران مراجعه‌کننده به بیمارستان امام رضا تبریز می‌باشد.
مواد و روش کار: در این مطالعه توصیفی- مقطعی گذشته‌نگر، پرونده‌های بیماران مراجعه‌کننده به بیمارستان امام رضا تبریز، از سال 86 تا پایان سال 96 ازلحاظ بروز لنفوم دهانی، موردبررسی قرار گرفتند. سپس متغیرهای سن، جنس بروز لنفوم، نوع لنفوم و محل درگیری ضایعه در فرم مربوطه ثبت و موردبررسی قرار گرفت. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS17 تجزیه‌وتحلیل شدند.
یافته‌ها: در این مطالعه از 24000 پرونده بیمارستانی، 55 مورد لنفوم دهانی گزارش شد که از این تعداد 52 مورد به لنفوم غیر هوچکین (5/درصد94) و 3 مورد به لنفوم هوچکین (5/5درصد) اختصاص داشت. بیشترین درصد ابتلا به لنفوم دهانی در جنس مذکر بود (3/67درصد) و مردان به نسبت 05/2 به 1 بیش از زنان به انواع لنفوم مبتلا بودند. در این مطالعه میانگین سنی ابتلا در مردان 75/16 ± 53 سال و در زنان 51/18 ± 16/57 سال بود. همچنین شایع‌ترین ناحیه ابتلا لوزه (3/67درصد) گزارش شد. درگیری سایر نواحی به ترتیب غدد بزاقی (6/14درصد)، کام (3/7درصد)، قاعده زبان (6/3درصد)، مخاط باکالی (6/3درصد)، سینوس ماگزیلاری (8/1درصد) و استخوان آلوئول فک پایین (8/1درصد) گزارش شدند.
بحث و نتیجه‌گیری: شایع‌ترین لنفومبین پرونده‌های مراجعین، لنفوم غیر هوچکین نوع Diffuse Large B Cell Lymphoma(DLBCL) بوده و در مردان شایع‌تر می‌باشد. با توجه به درگیری لنفوم دهانی در 4/8درصد موارد این بیماری بر اهمیت معاینات دقیق‌تر دندانپزشکی و دهان تأکید می‌گردد.
مواد و روش کار: در این مطالعه توصیفی- مقطعی گذشته‌نگر، پرونده‌های بیماران مراجعه‌کننده به بیمارستان امام رضا تبریز، از سال 86 تا پایان سال 96 ازلحاظ بروز لنفوم دهانی، موردبررسی قرار گرفتند. سپس متغیرهای سن، جنس بروز لنفوم، نوع لنفوم و محل درگیری ضایعه در فرم مربوطه ثبت و موردبررسی قرار گرفت. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS17 تجزیه‌وتحلیل شدند.
یافته‌ها: در این مطالعه از 24000 پرونده بیمارستانی، 55 مورد لنفوم دهانی گزارش شد که از این تعداد 52 مورد به لنفوم غیر هوچکین (5/درصد94) و 3 مورد به لنفوم هوچکین (5/5درصد) اختصاص داشت. بیشترین درصد ابتلا به لنفوم دهانی در جنس مذکر بود (3/67درصد) و مردان به نسبت 05/2 به 1 بیش از زنان به انواع لنفوم مبتلا بودند. در این مطالعه میانگین سنی ابتلا در مردان 75/16 ± 53 سال و در زنان 51/18 ± 16/57 سال بود. همچنین شایع‌ترین ناحیه ابتلا لوزه (3/67درصد) گزارش شد. درگیری سایر نواحی به ترتیب غدد بزاقی (6/14درصد)، کام (3/7درصد)، قاعده زبان (6/3درصد)، مخاط باکالی (6/3درصد)، سینوس ماگزیلاری (8/1درصد) و استخوان آلوئول فک پایین (8/1درصد) گزارش شدند.
بحث و نتیجه‌گیری: شایع‌ترین لنفومبین پرونده‌های مراجعین، لنفوم غیر هوچکین نوع Diffuse Large B Cell Lymphoma(DLBCL) بوده و در مردان شایع‌تر می‌باشد. با توجه به درگیری لنفوم دهانی در 4/8درصد موارد این بیماری بر اهمیت معاینات دقیق‌تر دندانپزشکی و دهان تأکید می‌گردد.
نوع مطالعه: پژوهشي(توصیفی- تحلیلی) |
موضوع مقاله:
دندانپزشکی(فک و صورت)
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |