Shahhosseini S, Ravasi A, Nouri R. SIRTUIN 6 GENE EXPRESSION AND TELOMERE LENGTH CHANGES IN OLD RAT HEPATOCYTES AFTER 6 WEEKS SWIMMING EXERCISE AND RESVERATROL SUPPLEMENTATION FEEDING. Studies in Medical Sciences 2021; 32 (8) :619-630
URL:
http://umj.umsu.ac.ir/article-1-5571-fa.html
شاه حسینی سروش، رواسی علی اصغر، نوری رضا. تغییرات سیرتوئین 6 و طول تلومر سلولهای کبدی رتهای پیر پس از 6 هفته مداخله تمرین تناوبی خیلی شدید شنا و مکمل رزوراترول. مجله مطالعات علوم پزشکی. 1400; 32 (8) :619-630
URL: http://umj.umsu.ac.ir/article-1-5571-fa.html
دانشجوی دکتری بیوشیمی و متابولیسم ورزشی، گروه علوم ورزشی، پردیس بینالملل کیش، دانشگاه تهران، کیش، ایران (نویسنده مسئول) ، sr.shahhosseini@ut.ac.ir
چکیده: (3800 مشاهده)
پیشزمینه و هدف: فرسایش تلومر دلیل اصلی وقوع پیری در نظر گرفتهشده است. هدف این پژوهش تعیین تأثیر تعاملی تمرین تناوبی خیلی شدید شنا و مکمل رزوراترول بر بیان ژن سیرتوئین 6 و طول تلومر سلولهای کبدی رتهای پیر است.
مواد و روش کار: 25 سر رت نژاد ویستار بهصورت تصادفی به 5 گروه تقسیم شدند: 1. گروه شاهد که تمرین نمیکردند، 2. گروه حلال که فقط حلال دریافت کردند، 3. گروه فعالیت ورزشی که 14 نوبت 20 ثانیهای شنا با 10 ثانیه استراحت را در 6 هفته یک روز در میان انجام دادند، 4. گروه مکمل که فقط مکمل رزوراترول روزانه 10 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن هر رت محلول در یک درصد متیل سلولز دریافت کردند، و 5. گروه ترکیب مکمل و فعالیت ورزشی (ت+م) که از ترکیب تمرین و مکمل استفاده کردند. برای اندازهگیری مقادیر بیان ژن سیرتوئین 6 و طول تلومر از روش کمی Real time PCR استفاده شد. برای تحلیل دادهها از آزمونهای تحلیل واریانس یکطرفه، و توکی با استفاده از نرمافزار SPSS 25 انجام شد.
یافتهها: مصرف رزوراترول و فعالیت ورزشی موجب افزایش معنادار طول تلومر درگروه های شاهد (0.000P= و 0,001P=) و حلال (0،004P= و 0,007P=) شد. بیان ژن سیرتوئین 6 تحت تأثیر مصرف رزوراترول قرار نگرفت (0,984P=). با اینحال، فعالیت ورزشی موجب افزایش بیان ژن سیرتوئین 6 (0,013P=) شد. ترکیب مکمل دهی رزوراترول و فعالیت وزشی موجب افزایش مضاعف طول تلومر (0,395P=) و سیرتوئین 6 (0,502P=) نشد.
بحث و نتیجهگیری: تعامل تمرین تناوبی خیلی شدید شنا و مکمل رزوراترول، بر بیان ژن سیرتوئین 6 و طول تلومر سلولهای کبدی رتهای پیر اثر مضاعف نمیگذارد. سازوکار مولکولی کاهش سرعت فرسایش تلومر احتمالاً امری پیچیده است که تحت تأثیر مداخلههای همزمان ذکر شده قرار نمی گیرد.