BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://umj.umsu.ac.ir/article-1-2952-fa.html
پیش‌زمینه وهدف:اختلالات تیک ازجملهمهم‌ترین اختلالات دوران کودکی است که در صورت عدم درمان و بهبودیمی‌تواند زندگی حال و آینده کودکان مبتلا را تحت تأثیر قرار دهد. پژوهش حاضر به‌منظور تعیین اثربخشی آموزش فنون وارونه‌سازی عادت در کاهش شدت، فراوانی، پیچیدگی و تداخل سندرم تورت و تیک‌های حرکتی صورت گرفته است.
مواد و روش کار: در این پژوهش از طرح آزمایشی تک موردی با خط پایه استفاده شده است. شرکت‌کنندگان این پژوهش را 3 پسر 7 تا 12 ساله از مراجعه‌کنندگان به کلینیک روانپزشکی شهر تبریز تشکیل دادند که بر اساس نمونه‌گیری هدفمند و پس از مصاحبه تشخیصی مبتلا به سندرم تورت (1 نفر) و تیک حرکتی (2 نفر) تشخیص داده و بر اساس ملاک‌های ورود و احراز شرایط پژوهش انتخاب شدند. شرکت‌کنندگان پس از اجرای خط پایه وارد طرح درمان شدند و آموزش فنون وارونه‌سازی عادت را به‌صورت انفرادی در طی 8 جلسه دریافت کردند که این جلسات دو بار در هفته، هر جلسه به مدت 60 دقیقه و در طول 1 ماه تشکیل شدند. تغییرات درمانی، درصد بهبودی و اندازه اثر درمان توسط مقیاس شدت کلی تیک یل (YGTSS) به دست آمد.
یافته‌ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که آموزش فنون وارونه‌سازی عادت باعث کاهش شدت، فراوانی، پیچیدگی و تداخل سندرم تورت و تیک‌های حرکتیمی‌شود. پیگیری 1 ماهه بعد از اتمام درمان حاکی از ماندگاری این نتایج بود.
بحث و نتیجه‌گیری: کودکان مبتلا به انواع اختلالات تیک و خانواده‌هایآن‌هامی‌توانند با یادگیریمجموعه‌ای از فنون رفتاری کاهش و بهبودیقابل‌ملاحظه‌ای را در تیک‌ها شاهد باشند. آموزش فنون وارونه‌سازی عادت یکی از درمان‌هایمؤثر رفتاری برای این گروه از اختلالات می‌باشد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
