دوره 25، شماره 9 - ( ماهنامه آذر 1393 )                   جلد 25 شماره 9 صفحات 852-845 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Kamali M, Ghaderi M, Karimi M T. INFLUENCE OF VISION ON STANDING STABILITY OF BELOW KNEE AMPUTEES. Studies in Medical Sciences 2014; 25 (9) :845-852
URL: http://umj.umsu.ac.ir/article-1-2494-fa.html
کمالی مصطفی، قادری محمود، کریمی محمدتقی. تأثیر بینائی بر تعادل ایستگاهی افراد مبتلا به قطع عضو زیر زانو. مجله مطالعات علوم پزشکی. 1393; 25 (9) :845-852

URL: http://umj.umsu.ac.ir/article-1-2494-fa.html


دانشکده‌ی علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، ، karimi@rehab.mui.ac.ir
چکیده:   (7300 مشاهده)

پیش‌زمینه و هدف: تعادل انسان از طریق قسمت‌های مختلف سیستم‌های نوروماسکولار، بینائی و وستیبولار کنترل می‌شود و به یکپارچگی اطلاعات ورودی از بینائی، وستیبولار و سیستم‌های حس عمقی بستگی دارد. افراد مبتلا به قطع عضو زیر زانو استراتژی کنترلی مچ را ازدست‌داده و مکانورسپتورها و ورودی‌های حسی از مچ و سطح کف پای خود ندارند و باید از مکانیزم‌های دیگر جهت بهبود تعادل ایستگاهی خود استفاده کنند. اطلاعات کافی در منابع راجع به تعادل افراد آمپوته‌ی زیر زانو وجود ندارد. به‌علاوه به‌طور واضح مشخص نشده است که آمپوته‌ها جهت جبران ورودی‌های حسی ازدست‌رفته به چه میزان به بینائی خود وابسته هستند. بنابراین هدف از این مطالعه ارزیابی تعادل آمپوته‌های زیر زانو و همچنین تشخیص تأثیر بینائی بر تعادل است.

مواد و روش کار: 2 گروه از افراد نرمال و آمپوته (20 فرد آمپوته و 20 فرد نرمال) در این مطالعه شرکت کردند. استابیلیتی افراد از طریق صفحه‌ی نیروی کیستلر مورد ارزیابی قرار گرفت. تفاوت بین تعادل نمونه‌ها از طریق آزمون آماری two sample t-test ارزیابی شد.

یافته‌ها: میانگین جابجایی مرکز فشار در افراد آمپوته در صفحه‌ی قدامی خلفی و داخلی خارجی به ترتیب برابر با 8/7±71/23 و 3/5±49/13 میلی‌متر بود و در مقایسه با 76/9±21/24 میلی‌متر و 06/8 ±55/14 برای افراد نرمال، تفاوت معنی‌داری مابین سرعت نوسان مرکز فشار در صفحه‌ی قدامی خلفی و داخلی خارجی بین افراد نرمال و آمپوته وجود نداشت (P >0.05). به‌علاوه تفاوتی بین پارامترهای تعادل در 2 حالت چشم باز و چشم بسته وجود نداشت.

نتیجه‌گیری: تفاوتی بین تعادل آمپوته‌ها و افراد نرمال وجود ندارد. می‌توان نتیجه گرفت اگرچه آمپوته‌ها استراتژی کنترلی مچ و همچنین ورودی‌های حسی از مچ و پا را ازدست‌داده‌اند آن‌ها می‌توانند تعادل خود را از طریق مکانیزم‌های دیگر شبیه مکانیزم‌های داخلی و اطلاعات دریافتی از سطح پوست مرتبط با سوکت و همچنین مکانیزم‌های خارجی شبیه الایمنت قطعات پروتز افزایش دهند. تعادل آمپوته‌ها در حین ایستادن آرام در حالت چشم باز مشابه حالت چشم بسته است. این نشان می‌دهد آمپوته‌ها جهت بازگرداندن تعادل به بینائی وابسته نیستند.

 

متن کامل [PDF 604 kb]   (1527 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي(توصیفی- تحلیلی) | موضوع مقاله: آناتومی

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله مطالعات علوم پزشکی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Studies in Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb