پیش‌زمینه و هدف: مشکلات مزمن پزشکی خاصه دیابت با اختلالات روان‌شناختی همراه هستند و به نظر می‌رسد فقدان تحرک جسمانی کافی یکی از عوامل واسطه‌ای است که دیابت و مشکلات روان‌شناختی را توأماً تحت تأثیر قرار می‌دهد. هدف این پژوهش بررسی اختلالات روان‌شناختی در مبتلایان به دیابت و رابطه‌ی آن‌ها با کمبود تحرک جسمانی بود.

مواد و روش کار: این پژوهش توصیفی- مقطعی جهت بررسی اختلالات روان‌شناختی در بیماران دیابتی نوع II انجام شده است. تعداد 210 بیمار (110 زن و 100 مرد) مراجعه‌کننده به بیمارستان تخصصی دیابت طالقانی شهر کرمانشاه به‌صورت در دسترس انتخاب و پرسشنامه ویژگی‌های جمعیت‌شناختی و پرسشنامه SCL-90-R روی آنان اجرا شد.

یافته‌ها: بررسی داده‌ها نشان داد شیوع اختلالات روان‌شناختی در بیماران دیابتی بیش از 36درصد است. آزمونتی مستقل نشان داد بیماران مرد خصومت و پارانویای بالاتر و زنان بیمار، وسواس، افسردگی، (01/0all Ps<) و روان‌پریشی بالاتری داشتند (01/0P<)، اما در سایر ابعاد تفاوتی دیده نشد. تحلیل واریانس یک‌راهه نشان داد افراد خانه‌دار وسواس و افسردگی بیشتری از افراد دارای مشاغل آزاد (01/0Ps<) و دولتی داشتند و حساسیت بین فردی و روان‌پریشی آن‌ها تنها نسبت به مشاغل آزاد بالاتر بود (05/0Ps<). افراد خانه‌دار خصومت کمتری نسبت به افراد دارای مشاغل آزاد (01/0P<) و دیگر گروه داشتند (05/0P<).

نتیجه‌گیری: درمجموع نتایج نشان داد شیوع مشکلات روان‌شناختی در بیماران دیابتی بالا بود و شدت آن در زنان و افراد خانه‌دار بالاتر بود. با توجه به اینکه بیشتر خانه‌داران را زنان تشکیل می‌دهند، ممکن است یکی از دلایل مشکلات روان‌شناختی بالاتر در زنان، تحرک جسمانی پایین آنان باشد. این یافته بر نقش متغیر واسطه‌ای تحرک جسمانی در رابطه دیابت و مشکلات روان‌شناختی صحه می‌گذارد.