پیش زمینه و هدف: بومادران در طب سنتی برای درمان اختلالات گوارشی استفاده می‌شود. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر پیشگیری کننده بومادران ( Achillea wilhelmsii ) بر زخم معده ناشی از ایندومتاسین و همچنین فاکتورهای بیوشیمیایی موثر در زخم معدی نظیر میزان ترشح اسید، موکوس، ترکیبات سولفیدریل غیر پروتئینی NP-SH) ) و نیز لیپیدپراکسیداسیون است .

 مواد و روش‌ها: این مطالعه یک بررسی مداخله ای بوده که روی شش گروه هشت تایی از رت­های نر نژاد ویستار انجام گرفت. سه دوز عصاره بومادران ( mg/kg 800 و 400، 200) به سه گروه از حیوانات به مدت 3 روز به صورت خوراکی داده شد. سپس ایندومتاسین ( 30 mg/kg ) به حیوانات خورانده و 6 ساعت بعد حیوانات بیهوش شده و پس از بستن دریچه پیلور به مدت 1 ساعت، شیره معده استخراج و میزان برون ده اسید معده با روش تیتراسیون با (0.01 N) NaOH مشخص شد. سپس شاخص پیشگیری محاسبه و میزان ترشح موکوس، ترکیبات سولفیدریل غیر پروتئینی ( NP-SH ) و میزان پراکسیداسیون لیپیدی در مخاط معدی اندازه­گیری گردید .

 یافته‌ها: بومادران در هر سه دوز بکار رفته به طور موثری موجب جلوگیری از بروز زخم معده شد. برون ده اسید در دوزهای mg/kg 400 و 800 بومادران در مقایسه با گروه کنترل ایندومتاسین کاهش معنی‌داری نشان داد. افزایش ترشح موکوس در دوز mg/kg 800 معنی‌دار بود. مقدار NP-SH در دوزهای mg/kg 200 و 800 در مقایسه با گروه کنترل ایندومتاسین افزایش معنی‌داری نشان داد. عصاره در هر سه دوز بکار رفته موجب کاهش مشخص و معنی‌دار پراکسیداسیون لیپیدی در مخاط معدی شد.

   بحث و نتیجه گیری: عصاره بومادران به طور قابل توجهی از بروز زخم معده ناشی از ایندومتاسین جلوگیری کرد. به نظر می‌رسد که علاوه بر اثر مهاری در ترشح اسید معدی و افزایش ترشح موکوس نقش اصلی در این اثر مربوط به توان بومادران در اثر آنتی اکسیدانی باشد.