دوره 23، شماره 2 - ( دوماهنامه خرداد-تیر 1391 )                   جلد 23 شماره 2 صفحات 206-196 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

مکاری زاده آرام، دلیرژ نوروز، مرشدی احمد، فرشید امیرعباس، مسیبی قاسم. تأثیر اگزوزوم‌های مشتق از سلول‌های بنیادی مزانشیمال بر جهت گیری پاسخ ایمنی لنفوسیت‌های T کمکی و سیمای بالینی انسفالومیلیت آلرژیک خودایمن. مجله مطالعات علوم پزشکی. 1391; 23 (2) :196-206

URL: http://umj.umsu.ac.ir/article-1-1331-fa.html


بخش میکروب شناسی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه ارومیه ، aramm79@yahoo.com
چکیده:   (12245 مشاهده)

پیش زمینه و هدف: انسفالومیلیت تجربی خودایمن به عنوان مدل حیوانی بیماری Multiple Sclerosis، محور بسیاری از تحقیقات مربوط به این بیماری قرار گرفته است. رهیافت‌های معمول در درمان این بیماری عمدتاً شامل القاء تحمل ایمنی و یا شیفت پاسخ‌های التهابی لنفوسیت‌های خود واکنشگر زیر رده TH17,TH1 به زیر رده TH2 است. هدف از مطالعه حاضر، ارزیابی کارایی درمانی اگزوزوم‌های مشتق از سلول‌های بنیادی مزانشیمال در مهار پاسخ‌های التهابی لنفوسیت های خود واکنشگر زیر رده‌های TH1،TH17 و تخفیف شدت علائم بالینی بیماری است.

مواد و روش کار: متعاقب القاء بیماری در موش‌های C57BL/6 ماده و ظهور علائم بیماری، موش‌ها در سه گروه مجزا، تحت سه تزریق وریدی به
فاصله یک هفته با بافر فسفات سالین، سلول‌های بنیادی مزانشیمال (105
×5 سلول) و اگزوزوم‌های مشتق از آن (gµ50) قرار گرفتند. علائم بالینی
بیماری به صورت روزانه ثبت گردید. سه هفته پس از بروز علائم بیماری، موش‌ها تشریح گردیده و
لنفوسیت‌های طحالی آن‌ها در حضور سلول‌های بنیادی مزانشیمال و اگزوزوم‌ها جهت بررسی تغییرات پروفایل سایتوکاینی ( TGF-β1، IL-10،IFN-γ ,IL-17) به روش الایزا مورد بررسی قرار گرفتند. آزمون ((MTT (3-(4, 5-dimethylthiazolyl-2)-2, 5-diphenyltetrazolium bromide، جهت بررسی تأثیر مهاری اگزوزوم‌ها بر تکثیر آنتی ژنیک لنفوسیتی انجام پذیرفت.

یافته‌ها: داده‌ها نشان دادند که سلول‌های بنیادی مزانشیمال و اگزوزوم‌های مشتق از آن، از طریق کاهش ترشح سایتوکاین های التهابی IFN-γ ,IL-17، افزایش ترشح سایتوکاین های ضد التهابی TGF-β1 ,IL-10 (p<0.001) و مهار تکثیر آنتی ژنیک در لنفوسیت‌های T خود واکنشگر (p<0.001)، قادر به تخفیف شدت علائم درمانگاهی بیماری می‌باشند.

بحث و نتیجه گیری: پژوهش حاضر نشان داد که کاربرد درمانی اگزوزوم‌های مشتق از سلول‌های مزانشیمال می‌تواند به عنوان یک روش درمان غیر سلولی در درمان بیماری‌های خودایمن مورد توجه قرار گیرد.

متن کامل [PDF 403 kb]   (3423 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي(توصیفی- تحلیلی) | موضوع مقاله: آناتومی

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله مطالعات علوم پزشکی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Studies in Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb