دوره 31، شماره 3 - ( خرداد 1399 )
جلد 31 شماره 3 صفحات 168-158 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشیار، گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد تهران مرکز، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران (نویسنده مسئول) ، hasanmatinhomaee@gmail.com
چکیده: (2133 مشاهده)
پیش‌زمینه و هدف: آپوپتوزیس، مرگ سازمان‌یافته سلولی است که عوامل مختلف فیزیولوژیکی و پاتولوژیکی باعث القای آن میگردد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین تداومی بر میزان پروتئینهای BAX،BCL-2,Caspse 3 عروق در رتهای با مسمومیت القایی ناشی از دوزهای مختلف پراکسید هیدروژنمیباشد.
مواد و روش کار: در این مطالعه تجربی 40 سر رت نر و بالغ به‌طور تصادفی به پنج گروه (8=n) تقسیم شدند: (1) تزریق یک میلی مول H2O2 به‌صورت درون صفاقی (H1)، (2): تزریق دو میلی مول H2O2 به‌صورت درون صفاقی (H2)، (3): تزریق یک میلی مول H2O2 به‌صورت درون صفاقی همراه با انجام تمرین ورزشی منظم (H1E)، (4): تزریق دو میلی مول H2O2 به‌صورت درون صفاقی همراه با انجام تمرین ورزشی منظم (H2E) (2)، (5): کنترل (C). گروههای تمرینی به‌طور روزانه فعالیت تمرینی منظم بر روی تردمیل را به مدت 8 هفته (هفته اول و دوم، 30 دقیقه- هفته سوم و چهارم، 45 دقیقه- هفته پنجم تا هستم، 60 دقیقه) انجام دادند. سپس همه رتها بعد از بیهوشی قربانی شده و نمونه پروتئینهای BAX, BCL-2, Caspase 3 با روش الایزا اندازه‌گیری شد. برای تعیین اثر هر یک از متغیر‌‌‌های مستقل بر شاخصهای موردنظر، از آزمون Way ANOVA Two استفاده شد همچنین برای بررسی بین گروهی هر یک از متغیرها آزمون ANOVA One Way و آزمون تعقیبی بونفرونی بکار گرفته شد. و معنیداری به‌صـورت 05/0 P≤ در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: انجام تمرینات تداومی در رتها نشان داد که میزان پروتئین BAX نسبت به گروه تیمار با 1 و 2 میلی مولار پراکسید هیدروژن کاهش معنیداری پیدا نکرده است. انجام فعالیت ورزشی به‌تنهایی و همراه با تزریق 1 و 2 میلی مولار پراکسید هیدروژن باعث افزایش مقدار پروتئین BCL -2 گردید که این افزایش نیز معنیدار نبود، کاهش میزان Caspase3,BAX و نسبت BAX/BCL-2 در هر دو گروهی که یک و دو میلی مولار پراکسید هیدروژن دریافت کرده بودند، شد که فقط تغییرات Caspase3 (P=0.014) و نسبت (BAX/BCL2(p=0.0002 در گروههایی که 2 میلی مولار پراکسید هیدروژن دریافت کرده بودند، معنیدار بود (05/0 P≤.).
بحث و نتیجه‌گیری: تمرینات تداومی احتمالاً از طریق کاهش Caspase3، نسبت BAX/BCL-2 و افزایش BCL-2، باعث کاهش آپوپتوز عروقی میگردد که احتمال میرود از آسیب وارده به بافت عروقی جلوگیری کند.
مواد و روش کار: در این مطالعه تجربی 40 سر رت نر و بالغ به‌طور تصادفی به پنج گروه (8=n) تقسیم شدند: (1) تزریق یک میلی مول H2O2 به‌صورت درون صفاقی (H1)، (2): تزریق دو میلی مول H2O2 به‌صورت درون صفاقی (H2)، (3): تزریق یک میلی مول H2O2 به‌صورت درون صفاقی همراه با انجام تمرین ورزشی منظم (H1E)، (4): تزریق دو میلی مول H2O2 به‌صورت درون صفاقی همراه با انجام تمرین ورزشی منظم (H2E) (2)، (5): کنترل (C). گروههای تمرینی به‌طور روزانه فعالیت تمرینی منظم بر روی تردمیل را به مدت 8 هفته (هفته اول و دوم، 30 دقیقه- هفته سوم و چهارم، 45 دقیقه- هفته پنجم تا هستم، 60 دقیقه) انجام دادند. سپس همه رتها بعد از بیهوشی قربانی شده و نمونه پروتئینهای BAX, BCL-2, Caspase 3 با روش الایزا اندازه‌گیری شد. برای تعیین اثر هر یک از متغیر‌‌‌های مستقل بر شاخصهای موردنظر، از آزمون Way ANOVA Two استفاده شد همچنین برای بررسی بین گروهی هر یک از متغیرها آزمون ANOVA One Way و آزمون تعقیبی بونفرونی بکار گرفته شد. و معنیداری به‌صـورت 05/0 P≤ در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: انجام تمرینات تداومی در رتها نشان داد که میزان پروتئین BAX نسبت به گروه تیمار با 1 و 2 میلی مولار پراکسید هیدروژن کاهش معنیداری پیدا نکرده است. انجام فعالیت ورزشی به‌تنهایی و همراه با تزریق 1 و 2 میلی مولار پراکسید هیدروژن باعث افزایش مقدار پروتئین BCL -2 گردید که این افزایش نیز معنیدار نبود، کاهش میزان Caspase3,BAX و نسبت BAX/BCL-2 در هر دو گروهی که یک و دو میلی مولار پراکسید هیدروژن دریافت کرده بودند، شد که فقط تغییرات Caspase3 (P=0.014) و نسبت (BAX/BCL2(p=0.0002 در گروههایی که 2 میلی مولار پراکسید هیدروژن دریافت کرده بودند، معنیدار بود (05/0 P≤.).
بحث و نتیجه‌گیری: تمرینات تداومی احتمالاً از طریق کاهش Caspase3، نسبت BAX/BCL-2 و افزایش BCL-2، باعث کاهش آپوپتوز عروقی میگردد که احتمال میرود از آسیب وارده به بافت عروقی جلوگیری کند.
نوع مطالعه: پژوهشي(توصیفی- تحلیلی) |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزشی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |