دوره 28، شماره 10 - ( ماهنامه دی 1396 )
جلد 28 شماره 10 صفحات 600-589 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشگاه شاهد ، tanhasetareyeshab@gmail.com
چکیده: (4644 مشاهده)
پیش‌زمینه و هدف: مدارک متعددی دال بر اثر کاهش‌دهنده التهاب عصبی توسط نانوذرات اکسید روی (نانواکسید روی) در دست است که با مکانیسم‌های برانگیخته‌شده توسط پاکلی تاکسل در تضاد می‌باشند. در این مطالعه اثر تجویز موضعی و تجویز داخل صفاقی نانواکسید روی بر درد حرارتی حاد و مزمن نوروپاتیک ناشی از پاکلی تاکسل در موش سوری مورد ارزیابی واقع شده است.
مواد و روش کار: موش‌های سوری نر بالغ (40-35 گرم) ابتدا به گروه‌های مطالعاتی حاد و مزمن تقسیم شدند. گروه‌های حاد، پاکلی تاکسل (20 میلی‌گرم بر کیلوگرم تک‌دوز، i.p.) و نانواکسید روی (100 و 500 میکروگرم، کف پا) و گروه‌های مزمن، پاکلی تاکسل (5/4 میلی‌گرم بر کیلوگرم، i.p.) به مدت 4 روز و نانواکسید روی (0.1، 1، 10 میلی‌گرم بر کیلوگرم، i.p.) را توأم دریافت کردند. گروه کنترل، پاکلی تاکسل (5/4 میلی‌گرم بر کیلوگرم،.i.p) را به مدت 4 روز در هفته دریافت کردند. زمان تأخیر تا پاسخ پس کشیدن پا از آب گرم (46 درجه سانتی‌گراد) و سرد (3-2 درجه سانتی‌گراد) پس از هر یک از درمان‌ها مورد ارزیابی قرار گرفت.
یافته‌ها: پاکلی تاکسل در گروه درمان مزمن سبب پردردی حرارتی گرمایی و سرمایی شد، ولی در شرایط تجویز حاد فقط سبب القای پردردی گرمایی شد. درمان با نانو اکسید روی در شرایط مزمن سبب سرکوب وابسته به دوز و معنی‌دار پردردی گرمایی و سرمایی و همچنین سبب تخفیف پردردی گرمایی القاشده در شرایط درمان حاد با پاکلی تاکسل در موش‌ها شد.
بحث و نتیجه‌گیری: نتایج نشان می‌دهد که نانو اکسید روی می‌تواند هایپرآلجزیای نوروپاتیک حرارتی گرمایی القاء شده توسط مدل‌های حاد و مزمن القاشده توسط پاکلی تاکسل را کاهش دهد. اثربخشی درمان با نانوذره اکسید روی بر پردردی حرارتی القاشده توسط پاکلی تاکسل در هر دو مدل حاد و مزمن در موش‌ها می‌تواند مدرک مفیدی برای انجام تحقیقات بالینی متعاقب بر روی این نانوذره باشد.
مواد و روش کار: موش‌های سوری نر بالغ (40-35 گرم) ابتدا به گروه‌های مطالعاتی حاد و مزمن تقسیم شدند. گروه‌های حاد، پاکلی تاکسل (20 میلی‌گرم بر کیلوگرم تک‌دوز، i.p.) و نانواکسید روی (100 و 500 میکروگرم، کف پا) و گروه‌های مزمن، پاکلی تاکسل (5/4 میلی‌گرم بر کیلوگرم، i.p.) به مدت 4 روز و نانواکسید روی (0.1، 1، 10 میلی‌گرم بر کیلوگرم، i.p.) را توأم دریافت کردند. گروه کنترل، پاکلی تاکسل (5/4 میلی‌گرم بر کیلوگرم،.i.p) را به مدت 4 روز در هفته دریافت کردند. زمان تأخیر تا پاسخ پس کشیدن پا از آب گرم (46 درجه سانتی‌گراد) و سرد (3-2 درجه سانتی‌گراد) پس از هر یک از درمان‌ها مورد ارزیابی قرار گرفت.
یافته‌ها: پاکلی تاکسل در گروه درمان مزمن سبب پردردی حرارتی گرمایی و سرمایی شد، ولی در شرایط تجویز حاد فقط سبب القای پردردی گرمایی شد. درمان با نانو اکسید روی در شرایط مزمن سبب سرکوب وابسته به دوز و معنی‌دار پردردی گرمایی و سرمایی و همچنین سبب تخفیف پردردی گرمایی القاشده در شرایط درمان حاد با پاکلی تاکسل در موش‌ها شد.
بحث و نتیجه‌گیری: نتایج نشان می‌دهد که نانو اکسید روی می‌تواند هایپرآلجزیای نوروپاتیک حرارتی گرمایی القاء شده توسط مدل‌های حاد و مزمن القاشده توسط پاکلی تاکسل را کاهش دهد. اثربخشی درمان با نانوذره اکسید روی بر پردردی حرارتی القاشده توسط پاکلی تاکسل در هر دو مدل حاد و مزمن در موش‌ها می‌تواند مدرک مفیدی برای انجام تحقیقات بالینی متعاقب بر روی این نانوذره باشد.
نوع مطالعه: پژوهشي(توصیفی- تحلیلی) |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |