پیش زمینه و هدف: سالیانه نزدیک به 38 میلیون از نوزادان در معرض خطرات ناشی از کمبود ید هستند. یددار کردن نمک خوراکی از مؤثرترین مداخلات وسیعی بوده است که در سطح جهان برای حذف اختلالات ناشی از کمبود ید صورت گرفته است. این مطالعه با هدف بررسی سطح ید دریافتی زنان باردار تحت پوشش مراکز بهداشتی – درمانی شهرستان ارومیه و ارتباط آن با کیفیت و نحوه استفاده از نمک یددار صورت گرفته است.

مواد و روش کار: 490 زن باردار در سه ماهه نخست بارداری به روش نمونه گیری خوشه‌ای از پنج ناحیه شهری و هفت ناحیه روستایی انتخاب شدند. حجم نمونه مورد نظر بر اساس سهم هر ناحیه در تعداد بارداری‌های ثبت شد تعیین گردید. نمونه نمک مصرفی خانوار، نمونه ادرار صبحگاهی و اطلاعات جمعیت شناختی آن‌ها جمع آوری و مورد سنجش و تحلیل قرار گرفتند.

یافته‌ها: از تعداد کل 204 نفر (6/41%) روستایی و 286 نفر (4/58%) شهرنشین بودند. میانه UIE به طور کلی µg/L 5/73 بوده که به ترتیب در جامعه شهری و روستایی µg/L 76 و µg/L 64 بود که از نظر آماری اختلافی مشاهده نگردید. با توجه به معیارهای سازمان جهانی بهداشت، کمبود ید در 87درصد موارد مشاهده گردید. نسبت استفاده از نمک یددار در آشپزی و نمک سرسفره به ترتیب 92درصد و 96درصد بود. شرایط مطلوب نگهداری نمک یددار در 49درصد موارد مشاهده شد و 16درصد خانوارها نمک را در مراحل پایانی پخت غذا به آن اضافه می‌کردند.

بحث و نتیجه گیری: میزان شیوع بالای کمبود ید دریافتی در میان زنان باردار شهرستان ارومیه بیانگر نیاز این گروه به تأمین ید مورد نیاز است. مصرف نمک یددار نمی‌تواند به تنهایی تأمین کننده ید مورد نیاز زنان باردار باشد؛ لذا ارائه مکمل ید در مناطقی که کمبود ید وجود دارد، می‌تواند به رفع این کمبود کمک نماید.