دوره 15، شماره 2 - ( تير 1383 )                   جلد 15 شماره 2 صفحات 15-9 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

ربیعی کتایون ، بشتام مریم ، میرزایی حمید ، سعیدی مرضیه ، صادقی معصومه . بازتوانی قلبی، ظرفیت عملی و وضعیت روانی بعد از سکته قلبی. مجله مطالعات علوم پزشکی. 1383; 15 (2) :9-15

URL: http://umj.umsu.ac.ir/article-1-81-fa.html


چکیده:   (11102 مشاهده)
پیش زمینه و هدف: با توجه به شیوع بیماری های قلبی عروقی و سکته قلبی در جامعه ما به خصوص در افراد جوان و نقش ارزشمند بازتوانی قلبی در بازگرداندن توانایی های جسمانی و احساسی این بیماران از یک سو و کمک به شروع هرچه سریع تر زندگی عادی و روزمره قبلی و در نتیجه کاهش مشکلات اجتماعی و اقتصادی ناشی از این بیماری در جامعه از سوی دیگر، این مطالعه با هدف بررسی کوتاه نمودن طول دوره بازتوانی قلبی، انجام گرفت.مواد و روش: از بیماران مبتلا به سکته قلبی که حدود یک ماه از زمان ترخیص آنها گذشته بود و جهت ادامه درمان به واحد بازتوانی قلبی مرکز تحقیقات قلب و عروق اصفهان مراجعه می کردند و دارای ریسک پایین بودند، 30 نفر به طور تصادفی انتخاب شدند و تحت یک دوره 12 هفته ای بازتوانی قرار گرفتند. مقدار ظرفیت عملی و نمره های افسردگی، اضطراب،خصومت این افراد در بدو مراجعه و در پایان هفته های سوم، ششم و دوازدهم به وسیله پرسش نامه SCL 90 مورد اندازه گیری قرار گرفت. در نهایت میانگین فاکتورهای مورد بررسی با استفاده آزمون t مزدوج در نرم افزار SPSS مقایسه گردید.یافته ها: طبق نتایج به دست آمده کلیه متغیرهای مورد نظر در طول دوره بازتوانی در مقاطع مورد نظر نسبت به زمان مراجعه تغییر معنی داری داشته است (P<0.05) که در مورد اضطراب و خصومت این تغییرات در پایان هفته ششم با هفته دوازدهم تفاوت معنی داری ندارد. ولی ظرفیت عملی و افسردگی بیماران تا پایان دوره، بهبود معنی داری یافته است.بحث و نتیجه گیری: به طور کلی می توان از مطالعه فعلی به این نتیجه رسید که ظرفیت عملی، افسردگی، اضطراب و خصومت در بیماران با ریسک پایین با انجام برنامه های بازتوانی بهبود می یابند که در مورد ظرفیت عملی و افسردگی این تغییرات تا پایان دوره در هر مقطع تفاوت معنی داری با آغاز مقطع قبلی دارد ولی در مورد خصومت و اضطراب تنها تا پایان هفته ششم بهبودی دیده می شود. همچنین مشخص گردید که در پایان هفته ششم تغییرات مفید در حد مطلوبی بوده و در مواردی که امکانات محدود باشد می توان دوره 6 هفته ای بازتوانی را جایگزین دوره دوازده هفته ای نمود.
     
نوع مطالعه: پژوهشي(توصیفی- تحلیلی) | موضوع مقاله: عمومى

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله مطالعات علوم پزشکی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Studies in Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb