دوره 32، شماره 8 - ( آبان 1400 )
جلد 32 شماره 8 صفحات 606-597 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Eftekhari A, Ezlegini F, Firoozray M. DETERMINATION OF SERUM LEVEL OF SELENOPROTEIN P AND OXIDATIVE STRESS IN TYPE 2 DIABETES PATIENTS AND THEIR CORRELATION WITH SERUM LEVEL OF GLUCOSE AND LIPID PARAMETERS AS A CASE-CONTROL STUDY. Studies in Medical Sciences 2021; 32 (8) :597-606
URL: http://umj.umsu.ac.ir/article-1-5502-fa.html
URL: http://umj.umsu.ac.ir/article-1-5502-fa.html
افتخاری امیرحسین، ازلگینی فاطمه، فیروزرای محسن. سنجش سطح سرمی سلنوپروتئین P و استرس اکسیداتیو در سرم بیماران دیابتی تیپ 2 و ارتباط آن‌ها با سطوح سرمی گلوکز و پارامترهای لیپیدی خون طی یک مطالعه‌ی موردی-شاهدی. مجله مطالعات علوم پزشکی. 1400; 32 (8) :597-606
استاد بیوشیمی بالینی، دانشکده پزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شاهرود، شاهرود، ایران (نویسنده مسئول) ، firoozraim@yahoo.com
چکیده: (5499 مشاهده)
پیش‌زمینه و هدف: دیابت ملیتوس نوع 2 یک نوع اختلال متابولیکی پیچیده بوده که عوامل استرس اکسیداتیو در ایجاد و پیشرفت آنموثر هستند. سلنوپروتئین P (SelP) به دلیل نقشی که در استرس اکسیداتیو و نیز مقاومت به انسولین دارد، سطوح آن در دیابت نوع 2 می‌تواند از اهمیت بالایی برخوردار باشد. بر این اساس در این مطالعه به بررسی میزان SelP و شاخص‌های استرس اکسیداتیو در سرم بیماران دیابتی تیپ 2 و تعیین میزان همبستگی آن‌ها با سطح سرمی گلوکز و پارامترهای لیپیدی پرداخته شد.
مواد و روش کار: تعداد 90 نفر در این مطالعه شرکت کردند که این تعداد شامل 45 فرد مبتلا به دیابت نوع 2 (22 مرد و 23 زن) و 45 فرد کنترل همسان‌سازی شده بر اساس سن، جنس و شاخص توده بدنی (BMI) (22 مرد و 23 زن) بود. سپس از افراد مطالعه 10 میلی‌لیتر خون گرفته شد و پس از جداسازی سرم، سطح سرمی SelP با استفاده از کیت الایزا اندازهگیری گردید. میزان سطح سرمی HbA1c، FBS و پروفایل لیپیدی به‌وسیله اتوآنالایزر بررسی گردید. به‌منظور بررسی نمونه‌های سرمی ازنظر استرس اکسیداتیو، ظرفیت آنتیاکسیدانی تام (Total Antioxidant Capacity) بر اساس احیای یون فریک توسط قدرت آنتیاکسیدانی با روش FRAP اندازهگیری گردید و نیز به‌منظور ارزیابی ازنظر پراکسیداسیون لیپیدی مالون دی آلدئید (Malondialdehyde) با روش فلوریمتری اندازهگیری شد.
یافته‌ها: سطح سرمی SelP در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 به‌طور معناداری بیشتر از گروه کنترل بود (001/0> p). همچنین سطح سرمی TAC و MDA در گروه بیماران در مقایسه با گروه کنترل به ترتیب کاهش و افزایش معناداری نشان داد (001/0> p). در بررسی دیگر مشاهده شد در افراد موردمطالعه ارتباط معنادار و مستقیمی بین غلظت سرمی SelP و سطوح HbA1C (001/0> p، 748/0 = r)، FBS (001/0> p، 772/0 = r)، TG(001/0= p، 317/0 = r)، VLDL-C(001/0= p، 319/0 = r) و MDA (001/0> p، 719/0 = r) و ارتباط معکوس و معناداری بین غلظت سرمی SelP با میزان سرمی TAC (001/0> p، 495/0- = r) وجود دارد. همچنین نشان داده شد که در افراد موردمطالعه سطح سرمی TAC با سطوح HbA1C (001/0> p، 463/0-= r)، FBS (001/0> p، 468/0-= r)، TG(001/0> p، 256/0-= r)، VLDL-C(015/0= p، 244/0-= r) و TC (033/0> p، 213/0-= r) ارتباط معکوس و معناداری دارد. همچنین نشان داده شد که در افراد موردمطالعه سطح سرمی MDA با سطوح HbA1C (001/0> p، 719/0-= r)، FBS (001/0> p، 699/0-= r)، TG(002/0= p، 310/0-= r) و VLDL-C (002/0= p، 308/0-= r) ارتباط مستقیم و معناداری دارد.
بحث و نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های این مطالعه به نظر می‌رسد سطوح بالای SelP از طریق مسیرهای استرس اکسیداتیو در پاتوژنز بیماری دیابت نوع 2 نقش داشته باشد.
مواد و روش کار: تعداد 90 نفر در این مطالعه شرکت کردند که این تعداد شامل 45 فرد مبتلا به دیابت نوع 2 (22 مرد و 23 زن) و 45 فرد کنترل همسان‌سازی شده بر اساس سن، جنس و شاخص توده بدنی (BMI) (22 مرد و 23 زن) بود. سپس از افراد مطالعه 10 میلی‌لیتر خون گرفته شد و پس از جداسازی سرم، سطح سرمی SelP با استفاده از کیت الایزا اندازهگیری گردید. میزان سطح سرمی HbA1c، FBS و پروفایل لیپیدی به‌وسیله اتوآنالایزر بررسی گردید. به‌منظور بررسی نمونه‌های سرمی ازنظر استرس اکسیداتیو، ظرفیت آنتیاکسیدانی تام (Total Antioxidant Capacity) بر اساس احیای یون فریک توسط قدرت آنتیاکسیدانی با روش FRAP اندازهگیری گردید و نیز به‌منظور ارزیابی ازنظر پراکسیداسیون لیپیدی مالون دی آلدئید (Malondialdehyde) با روش فلوریمتری اندازهگیری شد.
یافته‌ها: سطح سرمی SelP در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 به‌طور معناداری بیشتر از گروه کنترل بود (001/0> p). همچنین سطح سرمی TAC و MDA در گروه بیماران در مقایسه با گروه کنترل به ترتیب کاهش و افزایش معناداری نشان داد (001/0> p). در بررسی دیگر مشاهده شد در افراد موردمطالعه ارتباط معنادار و مستقیمی بین غلظت سرمی SelP و سطوح HbA1C (001/0> p، 748/0 = r)، FBS (001/0> p، 772/0 = r)، TG(001/0= p، 317/0 = r)، VLDL-C(001/0= p، 319/0 = r) و MDA (001/0> p، 719/0 = r) و ارتباط معکوس و معناداری بین غلظت سرمی SelP با میزان سرمی TAC (001/0> p، 495/0- = r) وجود دارد. همچنین نشان داده شد که در افراد موردمطالعه سطح سرمی TAC با سطوح HbA1C (001/0> p، 463/0-= r)، FBS (001/0> p، 468/0-= r)، TG(001/0> p، 256/0-= r)، VLDL-C(015/0= p، 244/0-= r) و TC (033/0> p، 213/0-= r) ارتباط معکوس و معناداری دارد. همچنین نشان داده شد که در افراد موردمطالعه سطح سرمی MDA با سطوح HbA1C (001/0> p، 719/0-= r)، FBS (001/0> p، 699/0-= r)، TG(002/0= p، 310/0-= r) و VLDL-C (002/0= p، 308/0-= r) ارتباط مستقیم و معناداری دارد.
بحث و نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های این مطالعه به نظر می‌رسد سطوح بالای SelP از طریق مسیرهای استرس اکسیداتیو در پاتوژنز بیماری دیابت نوع 2 نقش داشته باشد.
نوع مطالعه: پژوهشي(توصیفی- تحلیلی) |
موضوع مقاله:
بیوشیمی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
