دوره 30، شماره 7 - ( مهر 1398 )
جلد 30 شماره 7 صفحات 547-537 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Roozbehi M, Gaeini A, Nouri R, Kordi M R. INTERACTION EFFECT OF STANOZOLOL AND ENDURANCE TRAINING ON OXIDANT AND ANTIOXIDANT CAPACITY IN LIVER TISSUE OF HEALTHY MALE WISTAR RATS. Studies in Medical Sciences 2019; 30 (7) :537-547
URL: http://umj.umsu.ac.ir/article-1-4824-fa.html
URL: http://umj.umsu.ac.ir/article-1-4824-fa.html
روزبهی مهرناز، گائینی عباسعلی، نوری رضا، کردی محمد رضا. تعامل تأثیر استانوزولول و تمرین استقامتی بر ظرفیت اکسیدانی و آنتی‌اکسیدانی بافت کبدی موش‌های نر سالم نژاد ویستار؛ یک مطالعه تجربی. مجله مطالعات علوم پزشکی. 1398; 30 (7) :537-547
استادیار گروه فیزیولوژی ورزشی، پردیس بین المللی کیش، دانشگاه تهران، کیش، ایران ( نویسنده مسئول) ، nuri_r7@ut.ac.ir
چکیده: (2532 مشاهده)
پیش‌زمینه و هدف: تمرین استقامتی تأثیرگذاری زیادی در کنترل فشار اکسایشی دارد اما تعامل تأثیر تمرین استقامتی و استانوزولول بر ظرفیت اکسیدانی و آنتی‌اکسیدانی کم‌تر بررسی شده است. ازاین‌رو، هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر تعامل تمرین استقامتی و استانوزولول (با دوز زیاد) بر بیان ژن و فعالیت سوپراکسید دیسموتاز (SOD)، گلوتاتیون پرواکسیداز (GPX) بافت کبد موش‌های صحرایی نر نژاد ویستار است.
مواد و روش کار: بدین منظور 32 سر موش با سن 12 هفته و میانگین وزن اولیه 16±289 گرم به چهار گروه کنترل (8n=)، تمرین استقامتی (8n=)، تمرین استقامتی+استانوزولول (8n=)، و استانوزولول (8n=)، تقسیم شدند. موش‌های دریافت‌کننده آستروئید هفتهای یک بار تزریق درون عضلانی استانوزولول (5 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) داشتند. برنامه تمرین استقامتی پیش‌رونده تا کرانه شدت 75 درصد VO2max به مدت 6 هفته و 5 جلسه در هفته روی نوارگردان اجرا شد. مقادیر بافتی SOD و GPX به روش الایزا و بیان SOD و GPX به روش RT-PCR سنجیده شد. دادهها با استفاده از تحلیل واریانس یک‌راهه با سطح معنی‌داری 05/0P < تحلیل شد.
یافته‌ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد بیان SOD در گروه استانوزولول در مقایسه با گروه کنترل، تمرین (001/0 P <) و تمرین استقامتی+ استانوزولول افزایش معنی‌داری داشت (01/0 P<). به‌علاوه، بیان SOD در گروه تمرین استقامتی+ استانوزولول در مقایسه با گروه کنترل و تمرین استقامتی افزایش معنی‌داری داشت (01/0 P<). بیان GPX و فعالیت آنزیمی آن در گروه تمرین استقامتی+ استانوزولول در مقایسه با گروه استانوزولول افزایش معنی‌داری داشت (05/0 P<). فعالیت آنزیمی SOD در گروه‌های استانوزولول، تمرین استقامتی و گروه ترکیبی در مقایسه با گروه کنترل افزایش معنی‌داری داشت (001/0 P<). درحالی‌که تفاوت معنی‌داری بین آن‌ها مشاهده نشد. مقادیر بافتی مالون دی آلدئید در گروه استانوزولول در مقایسه با سایر گروه‌ها افزایش معنی‌داری داشت (001/0 P<).
بحث و نتیجه‌گیری: به نظر میرسد، تزریق استانوزولول باعث افزایش هم‌زمان بیان SOD، GPX و مالون دی آلدئید شده است. درحالی‌که تمرین ورزشی توانسته است آثار اکسیدانی استانوزولول را کاهش دهد.
مواد و روش کار: بدین منظور 32 سر موش با سن 12 هفته و میانگین وزن اولیه 16±289 گرم به چهار گروه کنترل (8n=)، تمرین استقامتی (8n=)، تمرین استقامتی+استانوزولول (8n=)، و استانوزولول (8n=)، تقسیم شدند. موش‌های دریافت‌کننده آستروئید هفتهای یک بار تزریق درون عضلانی استانوزولول (5 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) داشتند. برنامه تمرین استقامتی پیش‌رونده تا کرانه شدت 75 درصد VO2max به مدت 6 هفته و 5 جلسه در هفته روی نوارگردان اجرا شد. مقادیر بافتی SOD و GPX به روش الایزا و بیان SOD و GPX به روش RT-PCR سنجیده شد. دادهها با استفاده از تحلیل واریانس یک‌راهه با سطح معنی‌داری 05/0P < تحلیل شد.
یافته‌ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد بیان SOD در گروه استانوزولول در مقایسه با گروه کنترل، تمرین (001/0 P <) و تمرین استقامتی+ استانوزولول افزایش معنی‌داری داشت (01/0 P<). به‌علاوه، بیان SOD در گروه تمرین استقامتی+ استانوزولول در مقایسه با گروه کنترل و تمرین استقامتی افزایش معنی‌داری داشت (01/0 P<). بیان GPX و فعالیت آنزیمی آن در گروه تمرین استقامتی+ استانوزولول در مقایسه با گروه استانوزولول افزایش معنی‌داری داشت (05/0 P<). فعالیت آنزیمی SOD در گروه‌های استانوزولول، تمرین استقامتی و گروه ترکیبی در مقایسه با گروه کنترل افزایش معنی‌داری داشت (001/0 P<). درحالی‌که تفاوت معنی‌داری بین آن‌ها مشاهده نشد. مقادیر بافتی مالون دی آلدئید در گروه استانوزولول در مقایسه با سایر گروه‌ها افزایش معنی‌داری داشت (001/0 P<).
بحث و نتیجه‌گیری: به نظر میرسد، تزریق استانوزولول باعث افزایش هم‌زمان بیان SOD، GPX و مالون دی آلدئید شده است. درحالی‌که تمرین ورزشی توانسته است آثار اکسیدانی استانوزولول را کاهش دهد.
نوع مطالعه: پژوهشي(توصیفی- تحلیلی) |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزشی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
