دوره 29، شماره 9 - ( ماهنامه _ آذر 1397 )
جلد 29 شماره 9 صفحات 678-669 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Rahimifardin S, Siahkohian M, karimi P, Bolboli L, Farhadi H. The Simulated Height Promotes PGC1α related- Adaptive Pathway toward Angiogensis further than Aerobic Training in the Heart Tissue of Wistar Male Rats.. Studies in Medical Sciences 2018; 29 (9) :669-678
URL: http://umj.umsu.ac.ir/article-1-4502-fa.html
URL: http://umj.umsu.ac.ir/article-1-4502-fa.html
رحیمی فردین سهیلا، سیاه کوهیان معرفت، کریمی پوران، بلبلی لطفعلی، فرهادی حسن. ارتفاع شبیه‌سازی شده بیشتر از تمرین هوازی، مسیر سازشی مرتبط با PGC-1α را بطرف آنژیوژنز در بافت قلبی موش‌های نر نژاد ویستار پیش می‌برد . مجله مطالعات علوم پزشکی. 1397; 29 (9) :669-678
دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، ، m_siahkohian@uma.ac.ir
چکیده: (2982 مشاهده)
پیش‌زمینه و هدف: افزایش چگالی مویرگی عضله و قلب در اثر هیپوکسی و تمرین ورزشی یکی از عوامل موفقیت در فعالیت‌های ورزشی هوازی و همچنین پیشگیری و درمان بسیاری از بیماری‌ها می‌باشد. هدف از مطالعه حاضر مقایسه اثرات ارتفاع شبیه‌سازی شده و تمرین هوازی بر آنژیوژنز و مسیرهای سازشی مرتبط با آن در بافت قلب بود.
مواد و روش کار: 30 سر موش نر نژاد ویستار، به‌طور تصادفی در 3 گروه 10 تایی: کنترل (C)، هیپوکسی (H) و تمرین ورزشی (T) تقسیم‌بندی شدند. شرایط هیپوکسی، متناوب و نورموباریک و پروتکل تمرین هوازی بر روی نوارگردان با سرعت 26-22 متر در دقیقه و شیب 6 درجه، به مدت 8 هفته و 5 جلسه در هفته طراحی شد. غلظت پروتئین‌های مرتبط با آنژیوژنز شامل گیرنده‌های فعال‌کننده‌ی تکثیر پراکسیزوم‌ها (PGC-1α)، عامل رشد اندوتلیال عروقی (VEGF) و گیرنده مرتبط با استروژن (ERRα) با روش وسترن به لات اندازه‌گیری شد. داده‌ها با روش آماری ANOVA یک‌راهه با آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی‌داری 05/0 تحلیل شدند.
یافته‌ها: غلظت پروتئین PGC-1α و VEGFA در هر دو گروه تمرین و هیپوکسی نسبت به گروه کنترل افزایش معناداری داشت (001/0=P). همچنین شاخص PGC-1α بین گروه تمرین با هیپوکسی معنادار بود (017/0=P). ولی شاخص VEGFA، بین گروه تمرین با هیپوکسی معنادار نبود (461/0=P). و غلظت پروتئین ERRα، بین گروه کنترل با هیپوکسی معنادار بود (040/0=P) ولی بین گروه کنترل با تمرین (552/0=P) و تمرین با هیپوکسی (465/0=P) تفاوت معناداری مشاهده نشد.
بحث و نتیجه‌گیری: تمرین هوازی و هیپوکسی محرک مناسب برای فعال کردن مسیرهای پیام‌رسانی آنژیوژنز می‌باشد و نقش هیپوکسی در فعال کردن مسیر آنژیوژنز وابسته به ERRα از طریق PGC-1α برجسته بود.
مواد و روش کار: 30 سر موش نر نژاد ویستار، به‌طور تصادفی در 3 گروه 10 تایی: کنترل (C)، هیپوکسی (H) و تمرین ورزشی (T) تقسیم‌بندی شدند. شرایط هیپوکسی، متناوب و نورموباریک و پروتکل تمرین هوازی بر روی نوارگردان با سرعت 26-22 متر در دقیقه و شیب 6 درجه، به مدت 8 هفته و 5 جلسه در هفته طراحی شد. غلظت پروتئین‌های مرتبط با آنژیوژنز شامل گیرنده‌های فعال‌کننده‌ی تکثیر پراکسیزوم‌ها (PGC-1α)، عامل رشد اندوتلیال عروقی (VEGF) و گیرنده مرتبط با استروژن (ERRα) با روش وسترن به لات اندازه‌گیری شد. داده‌ها با روش آماری ANOVA یک‌راهه با آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی‌داری 05/0 تحلیل شدند.
یافته‌ها: غلظت پروتئین PGC-1α و VEGFA در هر دو گروه تمرین و هیپوکسی نسبت به گروه کنترل افزایش معناداری داشت (001/0=P). همچنین شاخص PGC-1α بین گروه تمرین با هیپوکسی معنادار بود (017/0=P). ولی شاخص VEGFA، بین گروه تمرین با هیپوکسی معنادار نبود (461/0=P). و غلظت پروتئین ERRα، بین گروه کنترل با هیپوکسی معنادار بود (040/0=P) ولی بین گروه کنترل با تمرین (552/0=P) و تمرین با هیپوکسی (465/0=P) تفاوت معناداری مشاهده نشد.
بحث و نتیجه‌گیری: تمرین هوازی و هیپوکسی محرک مناسب برای فعال کردن مسیرهای پیام‌رسانی آنژیوژنز می‌باشد و نقش هیپوکسی در فعال کردن مسیر آنژیوژنز وابسته به ERRα از طریق PGC-1α برجسته بود.
نوع مطالعه: کارآزمایی بالینی |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزشی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
