پیش‌زمینه و هدف: استرس پس از ضربه از شایع‌ترین اختلالات روانی در بین رزمندگان و جانبازان است. از سویی جانبازانی که یک یا دو عضو خود را در جنگ از دست داده‌اند، در اثر استرس پس از ضربه، دچار اختلالات حرکتی نیز می‌شوند. هدف این مقاله، بررسی اختلالات حسی – حرکتی در اثر اختلالات اضطرابی در بین رزمندگان جنگ ایران و عراق است.

مواد و روش‏ها: تعداد نمونه موردمطالعه در این تحقیق، 150 نفر از جانبازان مرد جنگ ایران و عراق است که این نمونه در سه گروه تشکیل شده است. گروه اول 50 نفر با قطع عضو فوقانی، گروه دوم 50 نفر با قطع عضو اندام تحتانی و گروه سوم 50 نفر که در جنگ شرکت نداشته و آسیب ندیده‌اند و گروه کنترل را تشکیل ‫می‌دهند. بدین‫منظور از پرسش‌نامه‫ و مصاحبه و آزمون تمپینگ برای رسیدن به هدف تحقیق استفاده شد.

یافته‏‏ها: بررسی یافته‌هایی که با شاخص t به‫دست آمد، با احتمال 001/0  P صحت روند آماری را تأیید می‌کند. یعنی رشد فعالیت‌های حرکتی در گروه اول و دوم نسبت به گروه سوم با بیشترین خطا همراه بود. ضمناً با افزایش سرعت ترسیم، میزان خطاهای حرکتی در گروه‌های اول و دوم نسبت به گروه سوم افزایش نشان می­دهد.

بحث و نتیجه‏گیری: نتایج آزمون تمپینگ نشان می­دهد که افراد گروه کنترل تعداد اشتباهات خود را از 33 به 26 رساندند و در گروه اول حدود 2/24 درصد میزان اشتباهات به‌جای روند کاهشی به میزان 5/17 درصد افزایش یافت. در ارتباط با جانبازان گروه دوم این عدد 13 درصد بوده و در بین جانبازان گروه سوم 1 درصد است (36  1/1 در مرحله دوم و 37  4/5 در مرحله سوم). این یافته­ها نشانگر آن است که به نسبت نوع آسیب حسی – حرکتی، میزان خطاهای حرکتی افزایش می­یابند.