پیش‌زمینه و هدف: اختلالات اضطرابی از شایع‌ترین تشخیص‌ها در اختلالات روانی به شمار می‌رود. هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر حضور ذهن آگاهی بر کاهش نشخوار فکری، نگرش ناکارآمد و افکار خودآیند منفی در بیماران مبتلا به اضطراب فراگیر بود.

مواد و روش‌ کار: این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه گواه است. جامعه آماری شامل همه حدود 100 از مراجعین مبتلا به اضطراب فراگیر مراجعه‌کننده به کلینیک روان‌شناختی آوای امید رشت در شش ماه اول سال 1395 بودند. برای انتخاب نمونه‌ها از شیوه نمونه‌گیری در دسترس استفاده شد. تعداد 30 بیمار مبتلا به اضطراب فراگیر انتخاب و به‌طور تصادفی در دو گروه گواه و آزمایش قرار داده شدند. برای گروه آزمایش 8 جلسه درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی اجرا و گروه گواه در انتظار درمان ماندند. آزمودنی‌های دو گروه در دو مرحله پیش‌آزمون و پس‌آزمون با استفاده از پرسشنامه‌های نشخوار فکری، نگرش ناکارآمد و افکار خودآیند منفی موردبررسی قرار گرفتند. برای تحلیل نتایج از روش تحلیل کوواریانس چند متغیری استفاده شد

یافته‌ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی بر کاهش نشخوار فکری (0001/0= P)، نگرش ناکارآمد (0001/0= P) و ابعاد افکار خودآیند منفی ازجمله باور به افکار ناکارآمد (0001/0= P، F= 774/145) و فراوانی افکار ناکارآمد (0001/0= P) افراد مبتلا به اضطراب فراگیر گروه آزمایش مؤثر بوده است.

بحث و نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد مداخلات روان‌شناختی تأثیر قابل‌توجهی بر کاهش اضطراب فراگیر داشته باشد. بنابراین پیشنهاد می‌شود که از این شیوه درمانی در کنار سایر روش‌های اثربخش روان‌درمانی و دارودرمانی استفاده شود.