دوره 27، شماره 12 - ( ماهنامه اسفند 1395 )
جلد 27 شماره 12 صفحات 1040-1032 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Tolouei Azar J, Ravasi A, Soori R, Akbarnejad A, Hemati Nafar M. The Effect of 8 Weeks Aerobic Training on Angiogenesis (VEGF) and Angiostatic (ES) Factors In Sedentary Women. Studies in Medical Sciences 2017; 27 (12) :1032-1040
URL: http://umj.umsu.ac.ir/article-1-3608-fa.html
URL: http://umj.umsu.ac.ir/article-1-3608-fa.html
Tolouei Azar Javad، Ravasi Aliasghar، Soori Rahman، Akbarnejad Ali، Hemati Nafar Mohammad. تأثیر 8 هفته تمرین هوازی بر عوامل آنژیوژنز (VEGF) و آنژیوستاتیک (ES) در زنان کم تحرک. مجله مطالعات علوم پزشکی. 1395; 27 (12) :1032-1040
دانشگاه ارومیه ، j.tolouei@gmail.com
چکیده: (8397 مشاهده)
زمینه و هدف: دانستن اینکه کدامیک از فعالیت های بدنی می تواند موثرترین روش برای بروز آنژیوژنز باشد ، اهمیت بیشتری دارد. در این راستا ، ما یک تمرین هوازی 8 هفته ای را در مورد فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (VEGF) و اندوستاتین (ES) در زنان کم تحرک بررسی کرده ایم.
مواد و روشها: 20 زن غیرفعال داوطلب انتخاب و به طور تصادفی در 2 گروه هوازی و شاهد تقسیم شدند. برنامه تمرینی هوازی شامل 3 روز در هفته به مدت 8 هفته ، هر کدام شامل 30 دقیقه با شدت 70-65٪ حداکثر ضربان قلب انجام شد. قبل و بعد از آموزش ، ما گروه تمرینی هوازی و کنترل را بعد از یک شب روزه آزمایش کرده ایم . از نمونه های خون برای انجام آزمایش ایمنی تحریک کننده سیستم ایمنی (ELISA) استفاده شد. آزمون T مستقل و وابسته برای دیدن سطح معنی داری (05/0 P <) انجام شد.
یافته ها: تجزیه و تحلیل آماری نشان داد که تمرین هوازی باعث افزایش VEGF و کاهش ES در سطح معنی داری شد. در نتیجه ، نتایج آزمون T مستقل نشان داد که بین میزان VEGF و ES در گروه کنترل و مداخله اختلاف معنی داری وجود دارد (P <0.05).
نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که تعادل بین آنژیوژنز و عوامل آنژیواستاتیک است. در نتیجه ، تمرین هوازی به سمت عوامل آنژیوژنز منتقل می شود. این نتیجه به ما کمک می کند تا روند انسجام آنژیوژنز با فعالیت های تمرینی هوازی را درک کنیم.
مواد و روشها: 20 زن غیرفعال داوطلب انتخاب و به طور تصادفی در 2 گروه هوازی و شاهد تقسیم شدند. برنامه تمرینی هوازی شامل 3 روز در هفته به مدت 8 هفته ، هر کدام شامل 30 دقیقه با شدت 70-65٪ حداکثر ضربان قلب انجام شد. قبل و بعد از آموزش ، ما گروه تمرینی هوازی و کنترل را بعد از یک شب روزه آزمایش کرده ایم . از نمونه های خون برای انجام آزمایش ایمنی تحریک کننده سیستم ایمنی (ELISA) استفاده شد. آزمون T مستقل و وابسته برای دیدن سطح معنی داری (05/0 P <) انجام شد.
یافته ها: تجزیه و تحلیل آماری نشان داد که تمرین هوازی باعث افزایش VEGF و کاهش ES در سطح معنی داری شد. در نتیجه ، نتایج آزمون T مستقل نشان داد که بین میزان VEGF و ES در گروه کنترل و مداخله اختلاف معنی داری وجود دارد (P <0.05).
نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که تعادل بین آنژیوژنز و عوامل آنژیواستاتیک است. در نتیجه ، تمرین هوازی به سمت عوامل آنژیوژنز منتقل می شود. این نتیجه به ما کمک می کند تا روند انسجام آنژیوژنز با فعالیت های تمرینی هوازی را درک کنیم.
نوع مطالعه: کارآزمایی بالینی |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزشی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
