پیش‌زمینه و هدف: افزایش شیوع اختلال شخصیت خودشیفته و گسترش رویکردهای روان – زیست‌شناختی در دهه‌های اخیر موجب تغییر نگرش نسبت به پیشگیری و درمان این اختلال شده است. بنابراین مطالعه حاضر باهدف تعیین نقش ابعاد سرشت - منش و سیستم‌های مغزی و رفتاری در پیش‌بینی ویژگی‌های شخصیت خودشیفته انجام شد.

مواد و روش‌ کار: این پژوهش مطالعه‌ای توصیفی از نوع همبستگی بود که به روش تصادفی ساده بر روی 368 نفر از دختران دانشجوی ساکن در خوابگاه‌های خودگردان دانشگاه ارومیه در سال 1394 انجام شد. ابزار پژوهش شامل: پرسشنامه سیستم فعال‌ساز و بازداری رفتاری کارور و وایت، پرسشنامه سرشت و منش کلونینجر (TCI125) و پرسشنامه شخصیت خودشیفته آمز (NPI-16). جهت آنالیز داده‌ها از نرم‌افزار SPSS ویرایش 22 و آزمون‌های آماری توصیفی و تحلیلی همبستگی و رگرسیون استفاده شد.

یافته‌ها: نتایج نشان می‌دهد، شخصیت خودشیفته با سرشت و 4 بعد آن  شامل، نوجویی، آسیب پرهیزی، پاداش وابستگی، پشتکار و 2 بعد منش شامل، خودفراروی، همکاری (01/0P<) و همچنین 2 بعد فعال‌ساز رفتاری  شامل پاسخ‌دهی به پاداش و جستجوی سرگرمی (05/0P<) ارتباط معنی‌دار دارد و نتایج آزمون رگرسیون نشان می‌دهد، خودشیفتگی توسط 8 متغیر قابل پیش‌بینی است.

بحث و نتیجه‌گیری: ویژگی‌های شخصیت خودشیفته توسط 6 متغیر از ابعاد سرشت و منش و 2 متغیر از ابعاد سیستم‌های مغزی و رفتاری قابل پیش‌بینی است.