پیش‌زمینه و هدف: پژوهش حاضر باهدف تعیین میزان اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر کاهش استرس ادراک‌شده و اختلال خوردن در دانش­آموزان مبتلابه علائم اختلال خوردن انجام‌گرفته است.

مواد و روش‌ کار: روش پژوهش حاضر از نوع طرح آزمایشی پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش­آموزان دختر دوره متوسطه دوم مبتلابه علائم اختلال خوردن شهر جوانرود در سال تحصیلی 95-1394 بود؛ به‌منظور اجرای پژوهش غربالگری انجام گرفت، ابتدا 370 شرکت‌کننده با دامنه سنی 15 تا 18 سال، پرسشنامه­ نگرش خوردن گارنر و همکاران (1979) را تکمیل نمودند که از میان آن‌ها 30 نفر مبتلا به علائم اختلال خوردن با توجه به نمره کسب‌شده 20 یا بالاتر از پرسشنامه نگرش خوردن انتخاب گردید، سپس 30 نفر منتخب به­صورت تصادفی به دو گروه پانزده­تایی آزمایش و گواه تقسیم شدند و پرسشنامه استرس ادراک‌شده کوهن و همکاران (1983) را نیز تکمیل کردند. گروه آزمایش 8 جلسه نوددقیقه‌ای (هفته­ای یک جلسه) به مدت 2 ماه به­صورت گروهی تحت آموزش شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی قرار گرفتند. تحلیل داد­های خام با استفاده از spss₁₉ و اجرای آزمون­های توصیفی و استنباطی ازجمله آنالیز کوواریانس صورت گرفت.

یافته‌ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که علائم اختلال خوردن و استرس در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل در پس‌آزمون به‌طور معنی‌داری کاهش‌یافته است (30.37=F، 001/0P<).

بحث و نتیجه‌گیری: یافته­های پژوهش مؤید اثربخشی درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی در کاهش استرس ادراک‌شده و اختلال خوردن است.