دکتر رضا مهدوی [1] ، دکتر سعید قوامزاده [2] ، دکتر محمدحسن خادم انصاری [3] ، دکتر مجید مبصری [4]
تاریخ دریافت 12/06/86 تاریخ پذیرش 14/08/86
چکیده
پیش زمینه و هدف: در صورت وجود وزن فزونی، بدن انسولین را بهخوبی مورد استفاده قرار نمیدهد. گفته میشود کمبود لپتین سرمی با افزایش استعداد به عفونتها وابستگی دارد. این بررسی جهت روشن ساختن اثر دریافت کلسیم تکمیلی بر روی میزان لپتین سرم، کامپوزیته و آدیپوزیته بدن در بیماران
دیابتیهای نوع II پایه ریزی شد.
مواد و روش کار: نمونه ها از بیماران دیابتی نوع II برگزیده شدند (53= n ) و بهمدت 13 تا 14 هفته به 28 نفر از آنها کلسیم (1000 میلی گرم در روز) و ویتامین D ( IU 400 در روز) و به 25 نفر دارونما داده شد. برنامه غذایی نمونه ها بهوسیله پرسشنامه یادآمد 24 ساعته بررسی شد. وضعیت ترکیب بدن و میزان آدیپوزیته بهوسیله BIA و فاکتورهای خونی شامل میزان کلسیم یونیزه سرم و لپتین سرم در هر سه گروه اندازه گیری شد. تغییرات متغیرهای مورد بررسی در قبل و بعد از مداخله آزمون گردید.
یافته ها: در گروه دارونما، تفاوت معنیداری در میانگین ها ی قبل و بعد از مداخله دیده نشد. ولی در گروه Ca+D ، لپتین سرم دچار افزایش معنیدار شد. از سوی دیگر میزان درصد چربی بدن دچار افزایش معنیدار و درصد آب بدن دچار کاهش معنیداری شدند. کلسیم یونیزه سرم، وزن بدن، دور کمر، نمایه توده بدن و توده بی چربی بدن تفاوت معنیداری را در طول مداخله نشان ندادند. همچنین میزان انرژی دریافتی نمونه ها در هر دو گروه، در مدت مداخله تفاوت معنیداری نشان نداد ولی میزان فعالیت بدنی در گروه Ca+D کاهش معنیداری یافته بود. حال آنکه این تفاوت در گروه دارونما معنیدار نبود.
بحث و نتیجه گیری: پژوهش حاضر، مؤثر بودن مکملِ کلسیم+ ویتامین D بر سطح سرمی لپتین در بیماران دیابتی نوع II در جهت افزایش میزان لپتین سرم دست یافته است. از این رو، این پژوهش می تواند مدرکی برای سودمندی مکملِ کلسیم به دیابتی ها ی نوع II بهشمار آید.
کلید واژهها: ویتامین D تکمیلی، کلسیم تکمیلی، لپتین سرم، آدیپوزیته، دیابت نوع II
مجله پزشکی ارومیه، سال نوزدهم، شماره سوم، ص 248-242، پاییز 1387
آدرس مکاتبه: تبریز،�دانشگاه علوم پزشکی تبریز، مرکز تحقیقات تغذیه ، تلفن: 09143413616
E-mail: ghavamzadeh_s@yahoo.com[1] .دانشیار علوم تغذیه، مرکز تحقیقات تغذیه، دانشگاه علوم پزشکی تبریز
[2] استادیار علوم تغذیه، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه و مرکز تحقیقات تغذیهای دانشگاه علوم پزشکی تبریز (نویسنده مسئول)
[3] دانشیار بیوشیمی، گروه بیوشیمی و تغذیه، دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی ارومیه
[4] استادیار غدد، گروه غدد و متابولیسم، دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |