چکیده
پیشزمینه و هدف: فاکتورهای مردانه عامل 20 تا 50 درصد موارد ناباروری بوده و ناباروری مردانه با علل آزواسپرمی و الیگواسپرمی با برخی ریسک فاکتورهای ژنتیکی مرتبط میباشند. هدف از این مطالعه بررسی وجود ارتباط بین پلیمورفیسم ژنهای گلوتاتیون اس ترانسفراز T1 و M1 و الیگواسپرمی شدید میباشد.
مواد و روش کار: نوع مطالعه موردی-شاهد بوده و در این مطالعه 103 نفر شامل 51 مرد مبتلا به الیگواسپرمی شدید و 52 مرد بارور بهعنوان کنترل انتخاب شدند. الیگواسپرمی شدید بهصورت غلظت کمتر از 6 10×5 اسپرم در یک میلیلیتر مایع منی تعریف میشود. نمونههای خون بیماران و افراد سالم جمعآوریشده و برای استخراج دئوکسی ریبونوکلئیک اسید ژنومی (DNA) مورداستفاده قرار گرفت. پلیمورفیسمها بهوسیله فن واکنش زنجیرهای پلیمراز چندگانه (Multiplex PCR) بررسیشده و دادهها بهوسیله آزمون مربع کای، آزمون دقیق فیشر و آزمون t مستقل مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفتند و P<0.05 ازنظر آماری معنیدار در نظر گرفته شد.
یافتهها: ژنوتیپهای نول GSTT1 و GSTM1 در مردان نابارور مبتلا به الیگواسپرمی شدید ((GSTT1=41.18% and GSTM1=27.45% فراوانی بیشتری نسبت به مردان بارور (GSTT1=13.46% and GSTM1=9.62%) نشان دادند.
بحث و نتیجهگیری: تفاوتهای حاصله ازنظر آماری معنیدار بودند. نتایج این مطالعه تأثیر مثبت ژنوتیپهای نول GSTT1 و GSTM1 روی فرآیند اسپرمزایی را نشان داد.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |