پیش‌زمینه و هدف: خانواده به‌عنوان یک سیستم تعریف می‌شود که تمام اعضای آن بر رفتار یکدیگر تأثیر می‌گذارند. پژوهش حاضر باهدف تعیین رابطه تمایزیافتگی خود در مادران و همبستگی خانوادگی با اختلالات رفتاری کودکان 3 تا 9 ساله انجام گرفت.

روش: جامعه آماری پژوهش را کودکان 3 تا 6 سال در مهدکودک‌های شهر کرمانشاه تشکیل دادند؛ که از میان آن‌ها نمونه‌ای به‌اندازه 300 نفر با استفاده از نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب شد. ابزار جمع‌آوری داده‌ها پرسشنامه تمایز خود، همبستگی خانواده و مشکلات رفتاری کودکان بود. طرح پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود و برای تحلیل داده‌ها از شاخص‌های آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیره استفاده شد.

یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین همبستگی خانوادگی با اختلال‌های بیش فعالی و ناسازگاری اجتماعی رابطه منفی وجود دارد؛ و بین تمایزیافتگی خود مادران با اضطراب- افسردگی و اختلال کمبود توجه رابطه منفی و معناداری وجود دارد.

نتیجه‌گیری: در درمان اختلال‌های رفتاری کودک نباید از نقش خانواده و مادر غافل شد.