سندرم بارتر، یک بیماری توبولر کلیوی است که با آلکالوز متابولیک، هیپوکالمی و توبولوپاتی همراه از دست رفتن نمک مشخص می­گردد و در نوزادی یا اوایل شیرخوارگی تظاهر می­کند. عدم وزن گیری یکی از مهمترین یافته­ها در سندرم بارتر نوزادی است. مهارکننده­های آنزیم مبدل آنژیو تانسین یکی از روش­های درمانی بهبود رشد در این بیماران است که بالقوه ممکن است با عوارضی مانند افت فشار خون و اختلال عملکرد کلیه همراه باشد.

در این مقاله یک کودک ١٦ ماهه مورد شناخته شده سندرم بارتر نوزادی�با نارسایی خفیف عملکرد کلیوی�گزارش می­شود که به دنبال تجویز کاپتوپریل جهت بهبود رشد، دچار تشدید علایم بالینی�و آزمایشگاهی نارسایی کلیه گردید که پس از قطع دارو به طور قابل توجه بهبود یاقت.

در بیماران مبتلا به سندرم بارتر که دچار اختلال عملکرد کلیوی زمینه­ای می­باشند، از دارو­های مهار کننده آنزیم آنژیو تانسین، باید با احتیاط و دوز پایین استفاده نمود.