پیش‌زمینه و هدف: عصاره‌های گیاهی و ترکیبات مشتق شده از آن‌ها منبع غنی از ترکیبات دارویی را فراهم می‌کنند و از گیاهان بومی برای درمان بسیاری از بیماری‌های عفونی استفاده می‌شود. هدف از انجام این مطالعه ارزیابی اثرات ضد لیشمانیایی عصاره گیاه چای سبز در مقایسه با داروی کنترل مگلومین آنتیمونات (گلوکانتیم®) با استفاده از روش رنگ سنجی MTT هست.

مواد و روش‌ها: پروماستیگوت‌های انگل لیشمانیا ماژور و لیشمانیا اینفانتوم در محیط کشت RPMI-1640 حاوی 10 درصد FCS و آنتی‌بیوتیک هست در دمای °C1±24 کشت داده شد و تأثیر غلظت‌های مختلف عصاره چای سبز در مقایسه با گلوکانتیم بر روی پروماستیگوت‌های این دو گونه انگل لیشمانیا، با استفاده از روش رنگ سنجی MTT موردبررسی قرار گرفت. میزان جذب نوری به‌وسیله دستگاه الایزا ریدر در طول‌موج 570 نانومتر قرائت شد و سپس نتایج به‌صورت IC₅₀ بیان شده است.

نتایج: میزان IC₅₀ عصاره بعد از 72 ساعت انکوباسیون، برای لیشمانیا ماژور g/ml µ 19 و برای لیشمانیا اینفانتوم g/ml µ 12 به دست آمد به‌طوری‌که میزان IC₅₀ داروی کنترل گلوکانتیم برابر μg/ml 8/21 و μg/ml 16/10 به ترتیب برای لیشمانیا ماژور و لیشمانیا اینفانتوم هست.

بحث و نتیجه‌گیری: اثربخشی این عصاره بر روی این‌گونه انگل تقریباً معادل گلوکانتیم می‌باشد و بنابراین دارای پتانسیل استفاده از آن به‌عنوان داروی ضد لیشمانیایی می‌باشد اما ضرورت انجام آزمایش‌های بیشتری جهت ارزیابی این عصاره بر روی انگل لیشمانیا در مدل‌های حیوانی و In vivo احساس می‌شود.