پیش زمینه و هدف : انجام بی­حسی نخاعی گاهی با دشواری صورت می­گیرد. مطالعه حاضر جهت ارزیابی ارزش پیش بینی کننده متغییر­های مختلف بیمار به خصوص نشانه ­ های استخوانی پشت بیمار به عنوان عامل اصلی در دشواری انجام بی ­ حسی نخاعی صورت گرفته است.

  مواد و روش کار : تعداد 190 بیمار در کلاس ASA II , I و بدون محدودیت سنی که تحت جراحی روی اندام تحتانی یا سزارین قرار می ­ گرفتند، در یک مطالعه مقطعی تحلیلی مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات دموگرافیک، شاخص توده بدنی و score آناتومی مهره ­ های کمری آنها ثبت گردید. در هنگام انجام
بی ­ حسی نخاعی، فضای انجام بی­حسی و چگونگی انجام بی­حسی ثبت شده و مشکل بودن انجام بی­حسی نخاعی با کمک آنالیز داده­ها و با استفاده از آزمون Correlation coefficient, Spearman's rho بررسی گردید.

  یافته­ها : بررسی داده­ها نشان داد که بین Score آناتومیک ستون فقرات و دشواری انجام تکنیک بی­حسی اسپاینال، ارتباط مستقیم قوی وجود دارد
(Correlation coefficient = 0.750, p<0.01) . هر چند ارتباط بین وزن بیماران و درجه دشواری انجام بی­حسی نخاعی ضعیف بود
(Correlation coefficient = 0.330, p<0.01) ، ولی بین شاخص توده بدنی [1] با درجه دشواری انجام بی­حسی نخاعی ارتباط مستقیم وجود داشت (Correlation coefficient = 0.466, p<0.01) و بین قد بیماران و درجه دشواری انجام بی­حسی نخاعی ارتباطی وجود نداشت
(Correlation coefficient = -0.013) .

  بحث و نتیجه گیری : به نظر می­رسد گنجاندن معاینه بالینی پشت بیمار در ارزیابی قبل از عمل بیماران براساس یک اسکور بندی مناسب و ثبت آن در پرونده همانند اسکور بندی Mallampati در لوله گذاری داخل تراشه مشکل، می­تواند در پیش بینی دشواری انجام بی­حسی نخاعی ارزشمند باشد.