دوره 25، شماره 2 - ( ماهنامه اردیبهشت 1393 )                   جلد 25 شماره 2 صفحات 159-150 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Tofighi A, Hamzezadeh S, Mehdizadeh , A, Zolfaghari M. PLASMA VISFATIN LEVELS IN WOMEN WITH TYPE 2 DIABETES: COMPARE THE EFFECT OF AEROBIC AND RESISTANCE TRAINING. Studies in Medical Sciences 2014; 25 (2) :150-159
URL: http://umj.umsu.ac.ir/article-1-2161-fa.html
توفیقی اصغر، حمزه‌زاده صبا، مهدی‌زاده علیرضا، ذوالفقاری محمدرضا. سطح پلاسمایی ویسفاتین زنان مبتلا به دیابت نوع 2: مقایسه اثر دو نوع پروتکل تمرینی هوازی و مقاومتی. مجله مطالعات علوم پزشکی. 1393; 25 (2) :150-159

URL: http://umj.umsu.ac.ir/article-1-2161-fa.html


دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه ارومیه ، a.tofighi@mail.urmia.ac.ir
چکیده:   (10642 مشاهده)

پیش زمینه و هدف: ویسفاتین از پروتئین‌های شبه انسولینی مترشحه از بافت چربی است که با چاقی و مقاومت انسولینی ارتباط دارد،اما تأثیر تمرینات ورزشی بر سطوح این هورمون نامشخص است. هدف تحقیق حاضر، مقایسه اثر دو نوع تمرین هوازی و مقاومتی بر تغییرات ویسفاتین در زنان مبتلا به دیابت نوع 2 بود.

 مواد و روش‌ها: 45 نفر از زنان مبتلا به دیابت نوع 2، به صورت در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در 3 گروه قرار گرفتند. 15 آزمودنی‌ در گروه تمرین هوازی (3 جلسه در هفته،50-20 دقیقه در روز، با شدت 60 تا 80 درصد ضربان قلب بیشینه)، 15 آزمودنی‌ در گروه تمرین مقاومتی (3 جلسه در هفته و به صورت 3 ست، 10 تکرار، با شدت 50 تا 65درصد یک تکرار بیشینه) شرکت کردند و 15نفر گروه کنترل در طول دوره‌ی پژوهش هیچ گونه فعالیت بدنی نداشتند. نمونه‌های خونی در حالت ناشتا جمع‌آوری و جهت بررسی سطوح پلاسمایی ویسفاتین،انسولین، HbA1c و گلوکز مورد استفاده قرار گرفت. برای محاسبه شاخص مقاومت انسولینی از معادله HOMA-IR استفاده شد.

یافته‌ها: تحلیل آماری داده‌ها نشان داد، که تمرین هوازی موجب کاهش معنی‌دار سطوح ویسفاتین شد (04/0 p)درحالی‌که تمرینات مقاومتی سطح ویسفاتین را به طور غیر معنی‌داری افزایش دادند(13/0p= ) همچنین مقادیر شاخص‌های گلوکز، HbA1c، وزن، درصد چربی و شاخص توده‌ بدنی در هر دو گروه تمرینی کاهش یافتند( 05/0p<). 

نتیجه‌گیری:تمرین هوازی در مقایسه با دیگر گروه‌ها موجب کاهش معنی‌دار سطوح ویسفاتین می‌شود که احتمالاً ناشی از کاهش شاخص‌های آنتروپومتریک و گلیسمیک و افزایش غیرمعنی‌دار انسولین می‌باشد.

:

 

متن کامل [PDF 164 kb]   (2940 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي(توصیفی- تحلیلی) | موضوع مقاله: آناتومی

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله مطالعات علوم پزشکی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Studies in Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb