پیش‌زمینه و هدف: آمفتامین، متا‌آمفتامین و سایر داروهای این گروه جزء داروهای محرک CNSهستند. مصرف کنندگان متا‌آمفتامین ممکن است مشکلات دندانی متعددی داشته باشند. در استفاده کنندگان این مواد نسبت ابتلا به بیماری‌های دهانی و دندانی بیش‌تر از سایر افراد است.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی30نفر با سابقه مصرف متا‌آمفتامین و 30 نفر از افرادی که سابقه استفاده از این مواد را نداشتند به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند. جمعیت مورد مطالعه، افراد مراجعه کننده به بخش بیماری‌های دهان دانشکده دندان‌پزشکی تبریز بودند که در طول یک سال از ابتدای مهرماه 1390تا ابتدای مهر ماه 1391 به بخش بیماری‌های دهان دانشکده دندان‌پزشکی تبریز مراجعه کرده بودند. این افراد از نظر میانگین DMFT، attrition، xerostomia، rampant carries وbruxism مورد مطالعه قرار گرفتند. آنالیزهای آماری انجام گردید و برای مقایسه تفاوت میانگین‌ها از two sample t-testو آزمون یو من ویتنی و نرم افزار آماری SPSS ویرایش 16 استفاده گردید. در این مطالعه 05/0 = α در نظر گرفته شد.

یافته‌ها: بر طبق آنالیزهای آماری انجام شده میانگین DMFT، attrition، xerostomia، rampant carriesو bruxism گروه مورد از گروه شاهد بیش‌تر می‌باشد.

بحث و نتیجه گیری: از آنجائی‌که سوء مصرف این مواد می‌تواند عوارض جانبی زیادی داشته باشد لذا لازم است دندان پزشک با این علایم و خطرات پزشکی مرتبط با آن آشنا باشند. لازم است این بیماران مورد توجه زیادی قرار گیرند و علایم و تظاهرات دهانی مرتبط با مصرف متا‌آمفتامین‌ها از جمله پوسیدگی‌های فرا گستر، اروژن های مینایی، خشکی دهان، براکسیسم و تریسموس عضلانی و تغییر رنگ‌های دندانی تحت درمان قرار گیرند.