پیش زمینه و هدف: استافیلوکوکوس آرئوس مقاوم به اگزاسیلین یک پاتوژن مهم در ایجاد عفونت­های وخیم بوده و درمان عفونت‌های ناشی از این ایزوله‌ها بسیار مشکل می‌باشد. وانکومایسین آخرین خط درمان عفونت‌های ناشی از استافیلوکوکوس ارئوس مقاوم می‌باشد. هدف از مطالعه بررسی اپیدمیولوژی ایزوله‌های بالینی استافیلوکوکوس مقاوم به اگزاسیلین و وانکومایسین در شهرستان ارومیه بود.

مواد و روش‌ها: در یک مطالعه توصیفی 100 ایزوله استافیلوکوکوس ارئوس از نمونه‌های بالینی جمع‌آوری شدند. حساسیت ایزوله‌ها نسبت به وانکومایسین واگزاسیلین با روش تعیین حداقل غلظت بازدارنده(MIC) تعیین شد. حساسیت ایزوله‌ها نسبت به سایر آنتی‌بیوتیک‌ها با روش انتشار آنتی‌بیوتیک از دیسک تعیین شد.

یافته‌ها: اکثر ایزوله‌های استافیلوکوکوس ارئوس از بیماران بستری(77 ایزوله)، گروه سنی 20-29 سال(24 ایزوله)، بخش کودکان(17 ایزوله)، نمونه ادرار (30 ایزوله) به دست آمدند. حداکثر مقاومت ایزوله‌ها به نسبت به پنی‌سیلین و کوآموکسی کلاو و بیشترین حساسیت به کلرامفنیکل، امیکاسین ونیتروفورانتئین مشاهده شد. 43درصد ایزوله‌ها نسبت به اگزاسیلین مقاوم بوده و اکثراً از بیماران بستری به دست آمدند. سه ایزوله نسبت به وانکومایسین مقاوم بودند. این ایزوله‌ها هم چنین نسبت به اگزاسیلین مقاوم بودند هر سه ایزوله مقاوم به وانکومایسن از بیماران بستری جدا شدند.

بحث و نتیجه‌گیری: در این مطالعه شیوع بالای استافیلوکوکوس ارئوس مقاوم به متی‌سیلین ونیز وجود مقاومت به وانکومایسین در ایزوله‌های بالینی بیمارستانی دیده شد که این مشاهده بر پایش و توجه وافر به بروز و شیوع این قبیل عفونت‌ها تاکید می‌نماید.