پیش زمینه و هدف: لوسمی پرومیلوسیتیکی حاد(APL) نوعی بیماری خونی بدخیم می‌باشد که در اثر تکثیر بی رویه و عدم تمایز سلول‌های بنیادی خون‌ساز ایجاد می‌شود. از راهکارهای اخیر در درمان لوسمی شناسایی مسیرهای سیگنالی درگیر در سلول‌های بنیادی سرطان خون می‌باشد. نوکلئوستمین نقش عمده‌ای در کنترل رشد و خودنوزایی سلول‌های بنیادی و سرطانی دارد. در مطالعه حاضر، اثرات سرکوب بیان ژن نوکلئوستمین بر روی رشد، تمایز و مرگ رده سلولی NB4 به عنوان مدل APL برای اولین بار بررسی شده است.

مواد و روش کار: سلول‌های NB4 در حضور غلظت nM200 از siRNA اختصاصی ژن نوکلئوستمین کشت داده شدند. سطح بیان ژن نوکلئوستمین توسط RT-PCR نیمه کمی بررسی گردید. به منظور بررسی مهار رشد و مرگ سلولی به ترتیب آزمون دفع رنگ تریپان بلو و میکروسکوپ فلورسنت به کار گرفته شد. تمایز از نظر ریخت شناسی و بیولوژیکی به ترتیب با استفاده از رنگ آمیزی رایت-گیمسا و فعالیت بیگانه خواری ذرات لاتکس بررسی شد.

یافته‌ها: نوکلئوستمین دارای بیان بالایی در سلول‌های NB4 می‌باشد. 48 ساعت پس از تیمار، سطحmRNA نوکلئوستمین در مقایسه با سلول‌های کنترل به میزان 1/36درصد کاهش یافت. 72-12 ساعت پس از تیمار رشد سلول‌ها به میزان 1/35درصد کاهش یافت و همراه با آن ویژگی‌های تمایز نظیر کاهش نسبت هسته به سیتوپلاسم و هضم ذرات لاتکس مشاهده شد که تمایز به سمت رده مونوسیت -ماکروفاژی را تأیید کرد.

نتیجه گیری: با توجه به اثرات مهار رشدی و تمایزی مهار نوکلئوستمین در سلول‌هایNB4، خاموشی بیان این ژن می‌تواند به عنوان یک هدف بالقوه در درمان بیماران‌APL پیشنهاد شود.