پیش زمینه و هدف: مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثربخشی فتوتراپی متناوب و فتوتراپی ممتد انجام شد.

مواد و روش‌ها: در یک کار آزمایی بالینی تصادفی کنترل شده 96 نوزاد ترم سالم که به علت هیپربیلیروبینمی غیر مستقیم در بخش نوزادان بیمارستان بعثت همدان بستری شده بودند مورد مطالعه قرار گرفتند. نوزادان به صورت تصادفی به دو گروه 48 نفری تقسیم شدند. گروه فتوتراپی ممتد 2 ساعت تحت فتوتراپی قرار گرفتند و نیم ساعت دستگاه خاموش شد. گروه فتوتراپی متناوب یک ساعت تحت فتوتراپی قرار گرفتند و یک ساعت دستگاه خاموش شد. دو گروه از نظر دستگاه‌های فتوتراپی و سایر شرایط فتوتراپی (فاصله) همسان بودند. دو گروه از نظر وزن و سن و عوامل خطری مانند ناسازگاری ABO و Rh جور (match) شدند. سطح بیلی روبین توتال سرم 12، 24، 36 و 48 ساعت پس از شروع فتوتراپی چک شد. اطلاعات با استفاده از آزمون T_test آنالیز شدند.

یافته‌ها: تفاوت معنی‌داری بین دو گروه از نظر سن و وزن و میانگین بیلی روبین توتال قبل از شروع فتوتراپی و 12، 24، 36 و 48 ساعت پس از شروع فتوتراپی وجود نداشت (P>0.05). میانگین مدت بستری در گروه متناوب 34 ساعت (انحراف معیار 8/8) و در گروه ممتد 2/33 (انحراف معیار 8) بود. تفاوت معنی‌داری بین دو گروه وجود نداشت (P>0.05). هیچ‌کدام از نوزادان در دو گروه نیاز به تعویض خون پیدا نکردند.

نتیجه گیری: بر اساس این مطالعه فتوتراپی متناوب به اندازه فتوتراپی ممتد در کاهش سطح بیلی روبین توتال سرم در نوزادان ترم موثر است.