پیش زمینه و هدف: انفارکتوس میوکارد ناشی از اختلال در گردش خون بافت قلب است که موجب مرگ سلولهای آن میگردد. این بیماری، عضله قلب را از خون و اکسیژن محروم میکند و باعث ایجاد ئرد قلبی و احساس فشار در ناحیه میشود. هدف از این پژوهش بررسی تأثیر آموزش بر میزان اضطراب و افسردگی بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد در بیمارستانهای منتخب دانشگاه علوم پزشکی ارومیه در سال 1388 میباشد.
مواد و روش کار: این مطالعه یک پژوهش نیمه تجربی بود که، واحدهای مورد پژوهش آن 124 بیمار واجد شرایط بودند که به دو گروه شاهد و آزمون تقسیم شدند. گروه آزمون از طریق آموزش چهره به چهره و ارائه کتابچه آموزشی مورد آموزش قرار گرفتند و در مورد گروه کنترل هیچ مداخلهای صورت نگرفت. سطوح اضطراب و افسردگی بیماران در سه فاصله زمانی 48 ساعت پس از بستری شدن، روز ترخیص و دو ماه پس از ترخیص با استفاده از HADS مورد اندازهگیری قرار گرفتند.
یافتهها: نتایج نشانگر نگرانی بیماران در مورد نقش اجتماعی، ارتباطات بین فردی و سلامت فردی بودند که این نگرانی میتوانست علایم بیماری را وخیمتر و انجام مراقبت در آینده از آنان را دشوارتر نماید. بعد از مداخله میزان اضطراب و افسردگی در گروه آزمون به طور معنیداری از گروه شاهد کمتر و میانگین اضطراب و افسردگی در دو گروه شاهد و آزمون به ترتیب در زمان ترخیص و دو ماه بعد از ترخیص بود (05/0>p).
بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج سودمند حاصل از مداخله آموزش بر کاهش اضطراب و افسردگی بیماران مبتلا به انفارکتوس قلبی، ایمن مورد باید جزو اهداف مراقبتی کادر درمانی قرار گیرد تا بدین وسیله از مدت اقامت کاسته و احتمال بازگشت بیماران پیشگیری شده و کیفیت زندگی آنان افزایش یابد.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |