کانسر پستان شایع‌ترین کانسر در زنان و شایع‌ترین علت منجر به مرگ ناشی از سرطان در زنان در سنین 20-59 می‌باشد و مسوول 15درصد مرگ ناشی از سرطان در زنان است. استفاده از تاموکسیفن در بیماران مبتلا به سرطان پستان به‌عنوان درمان هورمونی کمکی، با موفقیت همراه بوده است. هدف از این مطالعه گذشته‌نگر ارزیابی تاثیر تاموکسی فن بر پیدایش سنگ‌های صفراوی در بیماران مبتلا به سرطان پستان می‌باشد. در فاصله سال‌های 1375 تا 1385 مجموع 780 بیمار وارد تحقیق قرار گرفته‌اند. از این بیماران 453 نفر درمان کمکی شامل تاموکسی فن دریافت کرده بودند و 327 نفر از درمان کمکی استفاده نکرده بودند. متوسط مصرف این بیماران حدود 4 سال و 2 ماه و بین 3 تا 5 سال متغییر بوده است. این بیماران همگی جهت بررسی‌های روتین سونوگرافی کبد و کیسه صفرا داشته‌اند. میانگین پایان پیگیری حدود 6/3 سال (دامنه 6-1 سال) بوده است. از نظر سن بیماران به هنگام تشخیص سرطان پستان، سن یائستگی، فاصله زمانی بین آغاز یائستگی و زمان تشخیص سرطان پستان، ابتلا یا عدم ابتلا به دیابت و شاخص توده بدنی (BMI) تفاوت قابل ملاحظه‌ای بین دو گروه وجود نداشت. میزان بروز سنگ‌های صفراوی در بیماران تحت درمان با تاموکسیفن 4/30درصد بود و در گروه مقابل این میزان 5/0درصد بود
(001/0< P). میزان بروز سنگ‌های صفراوی به صورت چشمگیری در گروه دریافت کننده تاموکسی فن بیشتر است.