پیش زمینه و هدف: بروسلوز بیماری مشترک بین انسان و حیوان است که اغلب به واسطه مصرف فرآورده‌های لبنی آلوده به انسان منتقل می‌شود. اگرچه برنامه‌های ریشه‌کنی انجام ‌شده شیوع بروسلوز را در بسیاری از کشورهای توسعه یافته کاهش داده است، در نقاطی از جهان دوباره ظهور کرده و هنوز در بعضی از مناطق کشورهای پیشرفته نیز وجود دارد. به‌طور کلی هدف از این تحقیق مقایسه کارایی رژیم درمانی چهار هفته‌ای بروسلوز با رژیم درمانی شش هفته‌ای پیشنهادی سازمان بهداشت جهانی بود که از نظر علائم بالینی، تغییرات سرولوژیک و عود مجدد مورد ارزیابی قرار گرفتند.

مواد و روش کار: در یک مطالعه به‌صورت کارآزمایی بالینی و Double-Blind و آینده‌نگر بیماران مبتلا به بروسلوز حاد و بدون عوارض (آندوکاردیت، اسپوندیلیت، نوروبروسلوز) در طی یک‌سال از تاریخ 15/12/86 لغایت 15/12/87 که تحت درمان چهار و شش هفته‌ای داکسی سایکلین و استرپتومایسین قرار گرفتند، بررسی و مقایسه کردیم.

یافته‌ها: از مجموع 126 بیمار مورد مطالعه که تحت درمان چهار و شش هفته‌ای داکسی سایکلین و استرپتومایسین قرار گرفته بودند، 11 مورد دچار عود مجدد شده بودند که از این تعداد هشت بیمار از گروه درمانی چهار هفته‌ای و سه بیمار از گروه درمان شش هفته‌ای بودند (004/0=p). اختلاف معنی‌داری بین سن و جنس با میزان عود بیماری یافت نشد و عوارض دارویی در دو گروه با هم اختلاف معنی‌دار نداشتند.

نتیجه‌گیری: این تحقیق مشخص نمود که درمان شش هفته‌ای داکسی سایکلین و استرپتومایسین هم از نظر کمی مقادیر عود و همچنین عدم عوارض بیشتر بر درمان چهار هفته‌ای ارجح می‌باشد.