دوره 34، شماره 10 - ( دی 1402 )                   جلد 34 شماره 10 صفحات 631-620 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Aryankhesal A, Raeissi P, Talea A, Khazdouz M, Izadi H. EFFICACY AND SAFETY OF SUBCUTANEOUS INSULIN COMPARED TO INTRAVENOUS INSULIN IN THE TREATMENT OF PATIENTS WITH DIABETIC KETOACIDOSIS: A SYSTEMATIC REVIEW AND META-ANALYSIS. Studies in Medical Sciences 2023; 34 (10) :620-631
URL: http://umj.umsu.ac.ir/article-1-6109-fa.html
آرین خصال آیدین، رئیسی پوران، طالع علی، خزدوز مریم، ایزدی حدیثه. اثربخشی و ایمنی انسولین زیرجلدی در مقایسه با انسولین وریدی در درمان بیماران با کتواسیدوز دیابتی: یک مرور سیستماتیک و متاآنالیز. مجله مطالعات علوم پزشکی. 1402; 34 (10) :620-631

URL: http://umj.umsu.ac.ir/article-1-6109-fa.html


کارشناس ارشد، مرکز تحقیقات رشد و تکامل، تهران، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران ، hivaa.izadii@gmail.com
متن کامل [PDF 538 kb]   (492 دریافت)     |   چکیده (HTML)  (1036 مشاهده)
متن کامل:   (64 مشاهده)
مقدمه
بیماری دیابت یکی از شایع‌ترین بیماری‌های مزمن است که در دهه اخیر شیوع آن رو به افزایش نهاده است. این بیماری در دسته بیماری‌های متابولیک قرار دارد که مشخصه آن بالا رفتن سطح سرمی گلوکز خون و اختلال در سوخت و ساز کربوهیدرات، چربی و پروتئین است و حاصل وجود نقایصی در ترشح انسولین یا عملکرد انسولین یا هر دوی این موارد می‌باشد. دو گروه عمده دیابت به‌عنوان نوع یک (وابسته به انسولین)[1] و نوع دو (غیر وابسته به انسولین)[2] نام گذاری شده‌اند (1). دیابت نوع یک یک بیماری ارثی بوده و فرد از بدو تولد یا دوران کودکی با آن دست به گریبان است. علت بیماری، تخریب خودایمنی سلول‌های بتای جزایر لانگرهاس می‌باشد. نتیجه این فرایند، بالارفتن قند خون به دلیل اختلال متابولیسم قند، چربی و پروتئین در بدن و بروز عوارض حاد مانند کتواسیدوز دیابتی است. کتواسیدوز دیابتی[3] یکی از موارد اورژانس ناشی از عوارض حاد هیپرگلیسمی است که در بیماران با هر دو نوع دیابت نوع یک و دو[4]، عمدتاً نوع یک، اتفاق می‌افتد. (2) علت بروز کتواسیدوز دیابتی کاهش انسولین و در نتیجه افزایش هورمون‌های متقابل (گلوکاگون، کاتکول آمین‌ها، کورتیزول و هورمون رشد) می‌باشد که منجر به افزایش قند خون و اختلال مصرف قند در محیط می‌گردد، و در نتیجه سبب افزایش آزادسازی اسیدهای چرب و تولید اجسام کتونی و اسیدوز متابولیک می‌شود، و درنهایت منجر به تظاهرات بالینی ویژهای ازجمله تهوع، استفراغ، شکم درد، کاهش هوشیاری و سایر علائم می‌گردد (3). تشخیص این عارضه زمانی تأیید می‌شود که هر سه معیار وجود داشته باشد. سطح گلوکزخون بالا یا سابقه فامیلی دیابت، وجود کتواسیدهای ادراری یا خونی بالا، اسیدوز متابولیک با شکاف آنیونی بالا (4) که در صورت عدم درمان سریع و به موقع می‌تواند باعث مرگ شود (5).
درمان اصلی دیابت نوع یک، تزریق انسولین می‌باشد اهداف اصلی درمان عبارت هستند از: کنترل دقیق قند خون و اجتناب از هیپوگلیسمی و کتواسیدوز، جلوگیری و یا کاهش عوارض طولانی‌مدت دیابت ازجمله نفروپاتی، نوروپاتی و رتینوپاتی، حفظ سبک زندگی عادی و روند رشد مناسب (6). درصورتی‌که تزریق انسولین با کنترل دوز[5] مناسب تداوم یابد، مقدار قندخون در سطح مطلوب کنترل خواهد شد (7). انسـولین یـک هورمـون پپتیـدی[6] اسـت کـه توسـط سلول‌های بتای پانکراس تولید می‌شود و نقش اصـلی را در تنظیم متابولیسم[7] کربوهیدرات[8] و چربی در بـدن بـازی می‌کند (8). انسولین به عنـوان درمـان اصلی همه انواع دیابت شیرین به شمار می‌رود و با توجه بـه افـزایش روز افـزون شـیوع دیابـت در جهـان، میـزان استفاده از انسـولین نیـز بـه عنـوان بهتـرین روش درمـانی کنترل قند افزایش می‌یابد (9). انســولین معمــولاً از طریــق تزریــق زیــر جلــدی[9]، بــا استفاده از سـرنگ انسـولین و سـوزن یـا پمپ[10] و یـا قلـم انسولین وارد بدن می‌شود. ازنظر فنی این روش‌ها با هم مشابه و یکسـان هسـتند. زاویـه ورود سـوزن و عمـق نفــوذ آن، میــزان جــذب انســولین را تحــت تأثیر قــرار می‌دهد (10). تزریق انسولین داخل وریدی[11] به‌طور گسترده‌ای در محیط سرپایی به‌منظور بهینه‌سازی کنترل گلیسمی[12]، به‌ویژه در بیماران کتواسیدوز دیابتی (کتواسیدوز) و در حالت‌های پس از عمل به‌طور گسترده‌ای استفاده می‌شود (11). هرچند که مطالعات نشان داده‌اند که تزریق زیرجلدی انسولین‌های آنالوگ دارای اثربخشی و عوارض جانبی مشابه با تزریق وریدی انسولین‌های معمولی در درمان بیماران مبتلا به کتواسیدوز خفیف تا متوسط می‌باشند (12, 13). با توجه شیوع بالای دیابت در جهان و عوارض حاد ناشی از کتواسیدوز ناشی از دیابت در بیماران که منجر به مرگ، هایپرگلیسمی و بستری طولانی‌مدت در بیمارستان می‌گردد. با توجه به اینکه تاکنون مطالعه‌ای به‌منظور بررسی اثربخشی و ایمنی روش‌های تزریقی زیرجلدی و وریدی در بیماران مبتلا به کتواسیدوز دیابتی انجام نگرفته است این مطالعه صورت گرفت.

مواد و روش کار
استراتژی جستجوی و انتخاب مطالعات:
دو محقق به‌طور مستقل بر اساس چک‌لیست پریسما (PRISMA) یک جستجوی سیستماتیک در پایگاه‌های الکترونیکی PubMed، Cochrane Library، Web of Science، Scopus و Embase به‌منظور یافتن مقالات مرتبط تا سپتامبر 2023 انجام دادند. موتور جستجوگر Google Scholar نیز مورد جستجو قرار گرفت. همچنین به‌منظور بالا بردن حساسیت جستجو و یافتن شواهد بیشتر، یک جستجوی دستی در سایر منابع، مجلات کلیدی و فهرست مقالات وارد شده انجام گرفت. جهت جستجوی بانک‌های اطلاعاتی ذکر شده از راهبرد جستجوی متناسب با همان بانک اطلاعاتی استفاده شد. هیچ محدودیتی برای زمان و زبان مقالات نیز در نظر گرفته نشد. کلیدواژه‌های مورداستفاده در مطالعه شامل: Diabetic ketoacidosis، Intravenous insulin، Subcutaneous insulin، diabetes mellitus و diabetic coma بود. پس از حذف موارد تکراری، دو محقق عناوین و چکیده‌های مقالات شناسایی‌شده بر اساس معیارهای ورود موردبررسی قرار می‌دادند و درصورتی‌که مطالعه معیارهای ورود به مطالعه را نداشت از فرایند غربالگری خارج می‌گردید. موارد اختلاف بین دو محقق از طریق بحث و گفتگو حل می‌گردید و در صورت نیاز با کمک محقق سوم برطرف می‌گردید. راهبرد جستجو در پایگاه اطلاعاتی پابمد:
((((((((((diabetic ketoacidosis[MeSH Terms]) OR (diabetic ketoacidosis[Title/Abstract])) OR (DKA[Title/Abstract])) OR (diabetic coma[Title/Abstract])) OR (diabetes mellitus[MeSH Terms])) OR (diabetes mellitus[Title/Abstract])) OR (IDDM[Title/Abstract])) OR (T1DM[Title/Abstract])) AND (insulin[Title/Abstract])) AND ((Subcutaneous insulin[Title/Abstract]) OR (Subcutaneous infusion[Title/Abstract]))) AND ((Intravenous insulin[Title/Abstract]) OR (IV infusion[Title/Abstract]))

معیارهای ورود به مطالعه:
معیارهای ورود به مطالعه عبارت بودند از: 1) جمعیت: بیماران دارای کتواسیدوز دیابتی 2) کنترل: انسولین تزریقی زیرجلدی 3) مقایسه: انسولین تزریقی وریدی 4) طراحی مطالعه: مطالعات کارآزمایی بالینی تصادفی 5) پیامدها: زمان رزلوشن کتواسیدوز دیابتی، مقدار انسولین موردنیاز برای رزلوشن کتواسیدوز دیابتی، میانگین بستری در بیمارستان و بروز هایپوگلیسمی

معیارهای خروج از مطالعه:
معیارهای خروج از مطالعه عبارت بودند از: 1) مطالعاتی که جمعیت آن بیماران مبتلا به کتواسیدوز دیابتی نباشد یا بر روی گونه‌های حیوانی انجام گرفته باشد. 2) استفاده از تزریق زیرجلدی انسولین به‌صورت ترکیب با سایر رژیم‌های درمانی که می‌تواند بر روی نتایج مطالعه تأثیرگذار باشد 3) مطالعاتی که پیامدهای موردنظر را نداشته باشد یا پیامدهای غیر مرتبط را بررسی کرده باشد 4) مطالعات مشاهده‌ای، گزارش موردی، گزارش موارد، نامه به سردبیر، کنفرانس‌ها 5) مطالعاتی که اطلاعات ناقص و ناکافی منتشر کرده بود.

ارزیابی کیفیت مطالعات:
به‌منظور ارزیابی کیفیت مطالعات کارآزمایی بالینی، از ابزار سوگرایی کاکرین استفاده شد (14). دو محقق همه مطالعات وارد شده را بررسی کردند و آن‌ها را بر اساس آیتم‌های سوگرایی با خطر کم، خطر زیاد و نامشخص رتبه‌بندی کردند. ابزار کاکرین شامل: تخصیص تصادفی، پنهان‌سازی تصادفی، کورسازی شرکت‌کنندگان، کورسازی ارزیابی‌کننده پیامدها، نتایج ناقص داده‌ها و گزارش انتخاب است.
استخراج داده‌ها:
فرایند استخراج داده‌های مطالعات نهایی شده در یک جدول از
پیش تعیین‌شده انجام گرفت. اطلاعات موردنیاز از قبیل نام نویسنده، سال انتشار مطالعه، حجم مطالعه، طراحی مطالعه، نوع مداخله، نوع مقایسه و پیامدهای هر مطالعه در این جدول آورده شد.


سنتز شواهد و آنالیز آماری داده‌ها:
برای پیامدهای که به‌صورت پیوسته گزارش شده بودند از روش اختلاف میانگین و فاصله اطمینان 95% استفاده گردید. همچنین جهت وزن دهی با توجه به واریانس هر مطالعه از روش معکوس واریانس (IV) استفاده شد. بدان معنا که از معکوس واریانس هر مطالعه به‌عنوان وزن آن مطالعه در محاسبه اثر کل استفاده شد. برای پیامدهایی که به‌صورت رخداد و عدم رخداد بین دو گروه گزارش شده بودند از روش نسبت خطر استفاده گردید. همچنین جهت وزن دهی از روش منتل- هنزل استفاده شد. بدان معنا که به‌منظور محاسبه اثر کل از مقادیر نسبت خطر تعدیل‌شده استفاده شد. جهت بررسی میزان ناهمگونی بین مطالعات از شاخص‌های I2 و همچنین آزمون کای- دو استفاده شد. مقدار I2 بیشتر از 50 درصد و P<0.1 به‌عنوان ناهمگونی در نظر گرفته شد. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌های حاصل از پژوهش حاضر، روش آماری فراتحلیل با نرم‌افزار Comprehensive Meta-Analysis نسخه 3 استفاده شد.

یافته‌ها
شکل 1 فرآیند شناسایی، جستجوی متون، حذف موارد تکراری، غربالگری بر اساس عنوان، چکیده، متن کامل و انتخاب مطالعات را بر اساس ساختار پریسما (PRISMA) نشان می‌دهد. درمجموع 1494 مطالعه مرتبط شناسایی شد که در این میان، 511 مطالعه تکراری بودند پس از حذف موارد تکراری، 983 مطالعه باقی ماند که بر اساس عنوان و چکیده توسط دو نویسنده به‌طور مستقل مورد غربالگری و بررسی قرار گرفتند که 942 مطالعه در این مرحله به دلیل نداشتن معیارهای ورود به مطالعه، در فرایند غربالگری خارج شدند و درنهایت تعداد 41 مطالعه واجد شرایط بررسی کامل متون بودند که متن کامل این مطالعات مطابق با معیارهای ورود و خروج، موردبررسی قرار گرفت. درنهایت پس از بررسی کامل متن 41 مطالعه، 32 مطالعه به دلیل نداشتن معیارهای ورود، از مطالعه خارج شدند. همچنین موارد اختلاف در مورد وارد شدن یا خارج شدن یک مطالعه، از طریق بحث و گفتگو برطرف می‌گردید. درنهایت 9 مطالعه کارآزمایی بالینی (15-23) با جمعیت 346 بیمار شرایط ورود به مطالعه را برای تجزیه‌وتحلیل نهایی (متاآنالیز) داشتند. ویژگی‌های مطالعات در جدول شماره (1) ذکر گردیده است. ارزیابی کیفیت مطالعات با ابزار کاکرین در شکل 2 نشان داده شده است.

شکل (1): روند شناسایی شواهد بر اساس ساختار پریسما

جدول (1):  ویژگی مطالعات وارد شده در متاآنالیز
مقایسه مداخله طراحی مطالعه اندازه جمعیت کشور سال انتشار نویسنده مطالعه
تزریق وریدی انسولین معمولی تزریق زیرجلدی انسولین آنالوگ کارآزمایی بالینی  21 فیلیپین 2017 بالیلی
تزریق وریدی انسولین لیسپرو تزریق زیرجلدی انسولین معمولی کارآزمایی بالینی 20 ترکیه 2005 ایرسوز
تزریق وریدی انسولین معمولی تزریق زیرجلدی انسولین لیسپرو کارآزمایی بالینی 50 هند 2011 کارولی
تزریق وریدی انسولین معمولی تزریق زیرجلدی انسولین لیسپرو کارآزمایی بالینی 60 برزیل 2005 مانا
تزریق وریدی انسولین معمولی تزریق زیرجلدی انسولین آسپارت کارآزمایی بالینی 50 ایران 2018 رضوی
تزریق وریدی انسولین محلول پیوسته تزریق زیرجلدی انسولین محلول منقطع کارآزمایی بالینی 30 تانزانیا 2013 سانجی
تزریق وریدی انسولین گلولیسین تزریق زیرجلدی انسولین محلول پیوسته کارآزمایی بالینی 30 مصر 2016 شالاش
تزریق وریدی انسولین معمولی تزریق زیرجلدی انسولین لیسپرو کارآزمایی بالینی 40 آمریکا 2004 آپمریز a
تزریق وریدی انسولین معمولی تزریق زیرجلدی انسولین آسپارت کارآزمایی بالینی 45 آمریکا 2004 آپمریز b
شکل (2): سوگرایی مطالعات وارد شده با استفاده از چک‌لیست کاکرین برای مطالعات کارآزمایی بالینی
 
ارزیابی کیفیت مطالعات:
ارزیابی کیفیت مطالعات کارآزمایی بالینی با استفاده از ابزار کاکرین نشان داد که خطر سوگریی کورسازی شرکت‌کنندگان تنها در دو مطالعه ایرسوز و آمپرایز بالا بود. در سایر مطالعات خطر سایر سوگرایی‌ها پایین یا نامشخص بود.
پیامدهای اثربخشی:
زمان رزلوشن کتواسیدوز دیابتی:
هفت مطالعه، پیامد رزولوشن کتواسیدوز دیابتی را در بیمارانی که تزریق زیرجلدی و وریدی انجام داده بودند گزارش کرده بودند. نتایج حاصل از متاآنالیز این پیامد نشان داد که در مدل با اثرات تصادفی مقدار اختلاف میانگین کل حاصل از هفت مطالعه برابر با 062/0 شده بود. مقدار فاصله اطمینان برای این مقدار برابر با (18/0- تا 31/0) شد که با توجه به دربرگرفتن مقدار صفر نشان از عدم معناداری آن دارد. بدان معنا که اختلاف بین تزریق زیرجلدی و تزریق وریدی در بیماران دارای عارضه جانبی کتواسیدوز دیابتی برای پیامد رزولوشن کتواسیدوز دیابتی معنادار نیست. این موضوع با توجه به مقدار P-value برابر با 62/0 است نیز قابل استناد است. به‌عبارت‌دیگر، با اطمینان 95% تفاوت آماری معنی‌داری بین تزریق زیر جلدی و تزریق وریدی برای پیامد رزلوشن کتواسیدوز دیابتی وجود ندارد.
 
 
مقدار انسولین موردنیاز برای رزلوشن کتواسیدوز دیابتی:
هفت مطالعه، پیامد مقدار انسولین موردنیاز برای رزلوشن کتواسیدوز دیابتی را در بیمارانی که تزریق زیرجلدی و وریدی انجام داده بودند گزارش کرده بودند. نتایج حاصل از متاآنالیز این پیامد نشان داد که در مدل با اثرات تصادفی مقدار اختلاف میانگین کل حاصل از هفت مطالعه برابر با 041/0- شده بود. مقدار فاصله اطمینان برای این مقدار برابر با (45/0- تا 37/0) شد که با توجه به دربرگرفتن مقدار صفر نشان از عدم معناداری آن دارد. بدان معنا که اختلاف بین تزریق زیرجلدی و تزریق وریدی در بیماران دارای عارضه جانبی کتواسیدوز دیابتی برای پیامد مقدار انسولین موردنیاز برای رزلوشن کتواسیدوز دیابتی معنادار نیست. این موضوع با توجه به مقدار P-value برابر با 84/0 است نیز قابل استناد است. به‌عبارت‌دیگر، با اطمینان 95% تفاوت آماری معنی‌داری بین تزریق زیر جلدی و تزریق وریدی برای پیامد مقدار انسولین موردنیاز برای رزلوشن کتواسیدوز دیابتی وجود ندارد.
 
میانگین بستری در بیمارستان:

 
پنج مطالعه، پیامد میانگین بستری در بیمارستان را در بیمارانی که تزریق زیرجلدی و وریدی انجام داده بودند گزارش کرده بودند. نتایج حاصل از متاآنالیز این پیامد نشان داد که در مدل با اثرات تصادفی مقدار اختلاف میانگین کل حاصل از پنج مطالعه برابر با 57/0- شده بود. مقدار فاصله اطمینان برای این مقدار برابر با (07/1- تا 07/0-) شد که با توجه به دربرنگرفتن مقدار صفر نشان از معناداری آن دارد. بدان معنا که اختلاف بین تزریق زیرجلدی و تزریق وریدی در بیماران دارای عارضه جانبی کتواسیدوز دیابتی برای پیامد میانگین بستری در بیمارستان معنادار است. این موضوع با توجه به مقدار P-value برابر با 02/0 است نیز قابل استناد است. به‌عبارت‌دیگر، با اطمینان 95% تفاوت آماری معنی‌داری بین تزریق زیر جلدی و تزریق وریدی برای پیامد میانگین بستری در بیمارستان وجود دارد.
 

 
ایمنی (عوارض جانبی):
بروز هایپوگلیسمی:
هفت مطالعه، پیامد بروز هایپوگلیسمی را در بیمارانی که تزریق زیرجلدی و وریدی انجام داده بودند گزارش کرده بودند. نتایج حاصل از متاآنالیز این پیامد نشان داد که در مدل با اثرات ثابت نسبت خطر (Risk ratio) کل حاصل از هفت مطالعه برابر با 02/1 شده بود. مقدار فاصله اطمینان برای این مقدار برابر با (49/0 تا 12/2) شد که با توجه به دربرگرفتن مقدار یک نشان از عدم معناداری آن دارد. بدان معنا که اختلاف بین تزریق زیرجلدی و تزریق وریدی در بیماران دارای عارضه جانبی کتواسیدوز دیابتی برای پیامد بروز هایپوگلیسمی معنادار نیست. این موضوع با توجه به مقدار P-value برابر با 94/0 است نیز قابل استناد است. به‌عبارت‌دیگر، با اطمینان 95% تفاوت آماری معنی‌داری بین تزریق زیر جلدی و تزریق وریدی برای پیامد بروز هایپوگلیسمی وجود ندارد.
 



بحث و نتیجه‌گیری
مطالعه حاضر باهدف بررسی اثربخشی و ایمنی تزریق زیرجلدی انسولین در مقایسه با تزریق وریدی انسولین در درمان بیماران با کتواسیدوز دیابتی انجام گرفت.
یافته‌های حاصل از مطالعه متاآنالیز ما نشان داد که تفاوتی در رزولوشن کتواسیدوز دیابتی در بیمارانی که تزریق زیرجلدی انسولین دریافت کرده بودند با بیمارانی که تزریق وریدی انسولین دریافت کرده‌اند وجود ندارد به‌عبارت‌دیگر، اثربخشی این دو روش تزریقی در بیماران مبتلا به کتواسیدوز دیابتی یکسان و مشابه بود. یافته‌های مطالعه مروری وینسنت و همکاران (12) در سال 2013 نشان داد که زمان رزلوشن کتواسیدوز دیابتی در بیماران مبتلا به کتواسیدوز دیابتی که تزریق زیر جلدی انسولین لیسپرو انجام داده‌اند تفاوتی با بیماران مبتلا به کتواسیدوز دیابتی که تزریق مداوم داخل وریدی انسولین معمولی انجام داده‌اند، ندارد و در هر دو گروه یکسان بود. به‌عبارت‌دیگر، اثربخشی دو روش تزریقی زیرجلدی و وریدی یکسان بود که با یافته‌های مطالعه ما هم خوانا و هم‌راستا بود. در یک مطالعه مرور نظام‌مند و متاآنالیز که توسط کاستلانوس و همکاران (24) در سال 2016 انجام گرفت نتایج حاصل از متاآنالیز نشان داد که تزریق زیرجلدی انسولین گلارژین در مقایسه با گروه کنترل، زمان رزولوشن کتواسیدوز دیابتی را بیشتر کاهش می‌دهد که حاکی از اثربخش روش تزریق زیرجلدی انسولین گلارژین در بیماران مبتلا به کتواسیدوز دیابتی است. دیگر یافته‌های مطالعه مرور نظام‌مند و متاآنالیز فورستل و همکاران (25) در سال 2023 نشان داد که زمان رزلوشن کتواسیدوز دیابتی در کودکانی که تزریق وریدی انسولین با دوز پایین دریافت کرده‌اند تفاوتی با کودکانی که تزریق وریدی انسولین با دوز استاندارد دریافت کرده‌اند، ندارد و در هر دو دوز پایین و استاندارد، زمان رزلوشن کتواسیدوز دیابتی در کودکان مبتلا به کتواسیدوز دیابتی یکسان بود. در توضیح عدم اختلاف زمان رزلوشن کتواسیدوز دیابتی در کودکان مبتلا به کتواسیدوز دیابتی در دو دوز پایین و استاندارد این مطالعه باید بیان کرد که هر دو دوز در محدوده فیزیولوژیکی اثر انسولین در بافت‌های محیطی و کبدی قرار دارند (26). بنابراین رزلوشن کتواسیدوز دیابتی در هر دوز یکسان است.
دیگر یافته‌های حاصل از مطالعه متاآنالیز ما نشان داد که اختلاف آماری معناداری در مقدار انسولین موردنیاز برای رزلوشن کتواسیدوز دیابتی در بیمارانی که تزریق زیرجلدی انسولین دریافت کرده بودند با بیمارانی که تزریق وریدی انسولین دریافت کرده‌اند وجود ندارد که حاکی از یکسان بودن مقدار انسولین موردنیاز برای رزلوشن کتواسیدوز دیابتی در این دو روش تزریقی دارد. یافته‌های مطالعه مروری وینسنت و همکاران (12) در سال 2013 نشان داد که مقدار انسولین موردنیاز برای رزلوشن کتواسیدوز دیابتی در بیماران مبتلا به کتواسیدوز دیابتی که تزریق زیر جلدی انسولین لیسپرو انجام داده‌اند تفاوتی با بیماران مبتلا به کتواسیدوز دیابتی که تزریق مداوم داخل وریدی انسولین معمولی انجام داده‌اند ندارد و در هر دو گروه یکسان بود. به‌عبارت‌دیگر، مقدار انسولین موردنیاز برای رزلوشن کتواسیدوز دیابتی در هر دو روش تزریقی زیرجلدی و وریدی یکسان بود که تأییدی بر یافته‌های متاآنالیز مطالعه ما است.
یافته‌های حاصل از مطالعه متاآنالیز ما نشان داد میانگین بستری در بیمارستان در بیماران مبتلا به کتواسیدوز دیابتی که از تزریق زیرجلدی انسولین استفاده کرده بودند کمتر از بیمارانی بود که از تزریق وریدی انسولین استفاده کرده بودند که نشان‌دهنده اثربخشی و برتری تزریق زیرجلدی انسولین در مقایسه با تزریق وریدی است. مطالعه مروری وینسنت و همکاران (12) در سال 2013 نشان داد که میانگین بستری در بیمارستان در بیماران مبتلا به کتواسیدوز دیابتی که تزریق زیر جلدی انسولین لیسپرو انجام داده‌اند تفاوتی با بیماران مبتلا به کتواسیدوز دیابتی که تزریق مداوم داخل وریدی انسولین معمولی انجام داده‌اند ندارد و در هر دو گروه یکسان بود که با یافته‌های مطالعه ما هم‌خوانی نداشت در توضیح این اختلاف باید بیان کرد که در مطالعه وینسنت و همکاران تنها چهار مطالعه وارد شده بودند و نوع مطالعه، مروری بود درحالی‌که در مطالعه ما نه مطالعه وارد شده بودند و یافته‌های مطالعه ما به‌صورت متاآنالیز بود. یافته‌های مطالعه مرور نظام‌مند و متاآنالیز که توسط کاستلانوس و همکاران (5) در سال 2016 نشان داد که تفاوتی بین بیمارانی مبتلا به کتواسیدوز دیابتی که تزریق زیرجلدی انسولین گلارژین دریافت کرده‌اند با بیماران گروه کنترل که تزریق زیرجلدی دریافت کرده‌اند وجود ندارد که نشان‌دهنده آن است که نو ع انسولین دریافتی تأثیری در مدت‌زمان میانگین بستری در بیماران مبتلا به عارضه کتواسیدوز دیابتی که تزریق زیرجلدی انجام داده‌اند ندارد. البته باید توجه کرد که افزایش یا کاهش بروز عارضه جانبی هایپوگلیسمی می‌تواند به‌طور مستقیم میانگین بستری در بیمارستان را در افراد مبتلا به کتواسیدوز دیابتی افزایش یا کاهش دهد (17).
همچنین دیگر یافته‌های حاصل از مطالعه متاآنالیز ما نشان داد که بروز عارضه جانبی که هایپوگلیسمی است در بیمارانی که تزریق زیرجلدی انسولین دریافت کرده بودند با بیمارانی که تزریق وریدی انسولین دریافت کرده‌اند با یکدیگر تفاوتی نداشت. مطالعه مروری وینسنت و همکاران (12) در سال 2013 نشان داد که بروز هایپوگلیسمی در بیماران مبتلا به کتواسیدوز دیابتی که تزریق زیر جلدی انسولین لیسپرو انجام داده‌اند تفاوتی با بیماران مبتلا به کتواسیدوز دیابتی که تزریق مداوم داخل وریدی انسولین معمولی انجام داده‌اند ندارد و در هر دو گروه یکسان بود. به‌عبارت‌دیگر، بروز هایپوگلیسمی در هر دو روش تزریقی زیرجلدی و وریدی یکسان بود که با یافته‌های مطالعه ما هم خوانا و هم‌جهت بود. در تأیید یافته‌های مطالعه ما، مطالعه مرور نظام‌مند و متاآنالیز کاستلانوس و همکاران (24) نشان داد که بروز هایپوگلیسمی در بیماران با کتواسیدوز دیابتی که تزریق زیرجلدی انسولین گلارژین دریافت کرده‌اند با بیماران گروه کنترل که تزریق زیرجلدی انجام داده‌اند با یکدیگر تفاوتی ندارد و در هر دو گروه یکسان است. مطالعه مرور نظام‌مند و متاآنالیز آلشورتان و همکاران (27) در سال 2022 نشان داد که استفاده از روش تزریقی وریدی در بیماران مبتلا به کتواسیدوز دیابتی، ایمن و بی‌خطر هست و میزان عوارض جانبی در افراد با کتواسیدوز دیابتی خفیف تا متوسط در مقایسه با شدید یکسان بود که حاکی از ایمن بودن این نوع روش تزریقی در بیماران مبتلا به کتواسیدوز دیابتی دارد. از یافته‌های مطالعه می‌توان نتیجه گرفت که تزریق زیرجلدی انسولین تفاوتی با تزریق وریدی به‌استثنای میانگین بستری در بیمارستان در درمان بیماران مبتلا به کتواسیدوز دیابتی ندارد. عوارض جانبی که بروز هایپوگلیسمی در بیماران دارای عارضه کتواسیدوز دیابتی بود در هر دو روش تزریقی مشابه بود و با یکدیگر تفاوتی نداشت.

تشکر و قدردانی
نویسندگان مطالعه، مراتب قدردانی و تشکر خود را از کلیه کسانی که آن‌ها را در انجام این مطالعه یاری کردند اعلام می‌دارند.

حمایت مالی:
ندارد.
تضاد منافع:
نویسندگان هیچ‌کدام تضاد منافع ندارند.

ملاحظات اخلاقی:
این پژوهش با رعایت کامل اصول اخلاقی با کد IR.IUMS.REC.1400.795 انجام شده است.
 
نوع مطالعه: مروری | موضوع مقاله: غدد

فهرست منابع
1. Mahdavi MA, Mehrabi YA, Khalili DA, Baghestani AR, Bagherzadeh-Khiabani F, Mansouri SA. Factors associated with incidence of type II diabetes in pre-diabetic women using Bayesian Model Averaging. Koomesh 2017;19(3). [Google Scholar]
2. Nematollahi M, Jafari A, Arabian S, Mohammadbeigi A, University of Medical Sciences, Shiraz, University of Medical Sciences, Shiraz, et al. Cost-effectiveness analysis of hospital information system in comparison with manual system in selected sections of Namazi hospital of Shiraz. J Health 2020;11(1): 25-36. https: //doi.org/10.29252/j.health.11.1.25 [DOI:10.29252/j.health.11.1.25]
3. Bakhshayesh Karam M, Dabbaghmanesh AR, Dabbaghmanesh MH, Ranjabar Omrani G. Precipitating Factors, Biological Characteristics and Clinical Manifestations in Patients Admitted With Diabetic Ketoacidosis in Shiraz Nemazee Hospital. Iran J Endocrinol Metabol 2013;14(6): 531-7. [Google Scholar]
4. Cashen K, Petersen T. Diabetic ketoacidosis. Pediatr Rev 2019;40(8): 412-20. https: //doi.org/10.1542/pir.2018-0231 [DOI:10.1542/pir.2018-0231] [PMID]
5. Sheikholeslami H, Ziaee A, Shariatmadari M. Evaluation of clinical manifestation, laboratory data and precipitating factors in patients with Diabetic ketoacidosis in educational and medical care center of Booali Sina in Ghazvin (1999-2004). J Birjand Univ Med Sci 2008;15(2): 60-4. [URL]
6. DiMeglio LA, Evans-Molina C, Oram RA. Type 1 diabetes. Lancet 2018;391(10138): 2449-62. https: //doi.org/10.1016/S0140-6736(18)31320-5 [DOI:10.1016/S0140-6736(18)31320-5] [PMID]
7. Aligholipour M, Feizollahzadeh H, Ghaffari M, Jabbarzadeh F. The effect of in-person and multimedia short message based education in telegram on fasting blood glucose and glycosylated hemoglobin in patients with insulin-dependent diabetes. I Iran J Diabetes Metabol 2019;18(2): 64-70. [Google Scholar]
8. Chang X, Jørgensen AMM, Bardrum P, Led JJ. Solution structures of the R6 human insulin hexamer. Biochemistry 1997;36(31): 9409-22. https: //doi.org/10.1021/bi9631069 [DOI:10.1021/bi9631069] [PMID]
9. Wild S, Roglic G, Green A, Sicree R, King H. Global prevalence of diabetes: estimates for the year 2000 and projections for 2030. Diabetes Care 2004;27(5): 1047-54. https: //doi.org/10.2337/diacare.27.5.1047 [DOI:10.2337/diacare.27.5.1047] [PMID]
10. Galloway J, Spradlin C, Nelson R, Wentworth S, Davidson J, Swarner J. Factors influencing the absorption, serum insulin concentration, and blood glucose responses after injections of regular insulin and various insulin mixtures. Diabetes Care 1981;4(3): 366-76. https: //doi.org/10.2337/diacare.4.3.366 [DOI:10.2337/diacare.4.3.366] [PMID]
11. Hsia E, Seggelke S, Gibbs J, Hawkins RM, Cohlmia E, Rasouli N, et al. Subcutaneous administration of glargine to diabetic patients receiving insulin infusion prevents rebound hyperglycemia. J Clin Endocrin Metabol 2012;97(9): 3132-7. https: //doi.org/10.1210/jc.2012-1244 [DOI:10.1210/jc.2012-1244] [PMID]
12. Vincent M, Nobécourt E. Treatment of diabetic ketoacidosis with subcutaneous insulin lispro: a review of the current evidence from clinical studies. Diabetes Metab 2013;39(4): 299-305. https: //doi.org/10.1016/j.diabet.2012.12.003 [DOI:10.1016/j.diabet.2012.12.003] [PMID]
13. Yismaw BF, Leulseged TW. Subcutaneous regular insulin use for the management of diabetic ketoacidosis in resource limited setting. J Pediatr Endocrinol Metab 2022;35(2): 179-84. https: //doi.org/10.1515/jpem-2021-0527 [DOI:10.1515/jpem-2021-0527] [PMID]
14. Higgins JP, Altman DG, Gøtzsche PC, Jüni P, Moher D, Oxman AD, et al. The Cochrane Collaboration's tool for assessing risk of bias in randomised trials. BMJ 2011;343(oct18 2): d5928. https: //doi.org/10.1136/bmj.d5928 [DOI:10.1136/bmj.d5928] [PMID] []
15. Umpierrez GE, Cuervo R, Karabell A, Latif K, Freire AX, Kitabchi AEJDc. Treatment of diabetic ketoacidosis with subcutaneous insulin aspart. Diabetes Care 2004;27(8): 1873-8. https: //doi.org/10.2337/diacare.27.8.1873 [DOI:10.2337/diacare.27.8.1873] [PMID]
16. Umpierrez GE, Latif K, Stoever J, Cuervo R, Park L, Freire AX, et al. Efficacy of subcutaneous insulin lispro versus continuous intravenous regular insulin for the treatment of patients with diabetic ketoacidosis. Am J Med 2004;117(5): 291-6. https: //doi.org/10.1016/j.amjmed.2004.05.010 [DOI:10.1016/j.amjmed.2004.05.010] [PMID]
17. Della Manna T, Steinmetz L, Campos PR, Farhat SC, Schvartsman Cu, Kuperman H, et al. Subcutaneous use of a fast-acting insulin analog: an alternative treatment for pediatric patients with diabetic ketoacidosis. Diabetes Care 2005;28(8): 1856-61. https: //doi.org/10.2337/diacare.28.8.1856 [DOI:10.2337/diacare.28.8.1856] [PMID]
18. Ersöz H, Ukinc K, Köse M, Erem C, Gunduz A, Hacihasanoglu A, et al. Subcutaneous lispro and intravenous regular insulin treatments are equally effective and safe for the treatment of mild and moderate diabetic ketoacidosis in adult patients. Int J Clin Pract 2006;60(4): 429-33. https: //doi.org/10.1111/j.1368-5031.2006.00786.x [DOI:10.1111/j.1368-5031.2006.00786.x] [PMID]
19. Karoli R, Fatima J, Salman T, Sandhu S, Shankar RJIJoP. Managing diabetic ketoacidosis in non-intensive care unit setting: role of insulin analogs. Ind J Pharmacol 2011;43(4): 398. https: //doi.org/10.4103/0253-7613.83109 [DOI:10.4103/0253-7613.83109] [PMID] []
20. Sangey ED. Comparing the efficacy of subcutaneous intermittent soluble insulin versus intravenous continuous soluble insulin infusion in the treatment of diabetic ketoacidosis in an emergency department setting: Muhimbili University of Health and Allied Sciences.; 2013.
21. Shalash MM, Rahim AA, Rohoma KH, Elnabawy A. The Utility of Continuous Subcutaneous Insulin Infusion for Management of Mild to Moderate Diabetic Ketoacidosis. Am Intern Med 2016;4(3): 43-8. https: //doi.org/10.11648/j.ajim.20160403.11 [DOI:10.11648/j.ajim.20160403.11]
22. Balili CAV, Gomez MHSJPJIM. Efficacy and safety of subcutaneous insulin analogue versus intravenous insulin infusion among patients with mild to moderate diabetic ketoacidosis at the university of Santo Tomas hospital. Phillippine J Internal Med 2017;55(1). [Google Scholar]
23. Razavi Z, Maher S, Fredmal J. Comparison of subcutaneous insulin aspart and intravenous regular insulin for the treatment of mild and moderate diabetic ketoacidosis in pediatric patients. Endocrine 2018;61(2): 267-74. https: //doi.org/10.1007/s12020-018-1635-z [DOI:10.1007/s12020-018-1635-z] [PMID]
24. Andrade-Castellanos CA, Colunga-Lozano LE. Systematic review with meta-analysis: Subcutaneous insulin glargine coadministration for diabetic ketoacidosis. Gac Med Mex. 2016;152(6): 761-9. [Google Scholar]
25. Forestell B, Battaglia F, Sharif S, Eltorki M, Samaan MC, Choong K, et al. Insulin infusion dosing in pediatric diabetic ketoacidosis: A systematic review and meta-analysis of randomized controlled trials. Crit Care Explor 2023;5(2): e0857. https: //doi.org/10.1097/CCE.0000000000000857 [DOI:10.1097/CCE.0000000000000857] [PMID] []
26. Kolb H, Kempf K, Röhling M, Martin S. Insulin: too much of a good thing is bad. BMC Med 2020;18(1): 224. https: //doi.org/10.1186/s12916-020-01688-6 [DOI:10.1186/s12916-020-01688-6] [PMID] []
27. Alshurtan KS, Alnizari O, Aldarwish H, Al-Tufaif AA. Efficacy and safety of intravenous insulin in treatment of patient with diabetic ketoacidosis: A systematic review and meta-analysis. Cureus [Internet]. 2022;14(10): e30721. https: //doi.org/10.7759/cureus.30721 [DOI:10.7759/cureus.30721] [PMID] []

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله مطالعات علوم پزشکی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Studies in Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb