دوره 31، شماره 5 - ( مرداد 1399 )
جلد 31 شماره 5 صفحات 409-398 |
برگشت به فهرست نسخه ها
گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران (نویسنده مسئول) ، khosrojalali@gmail.com
چکیده: (1921 مشاهده)
پیش‌زمینه و هدف: دیابت یکی از بیماری‌های مهم است که کیفیت زندگی افراد را به‌شدت کاهش می‌دهد و تخریبات نوروپاتی یا آسیب‌های عصبی ناشی از افزایش اکسیداسیون ناقص را به دنبال دارد. نانواوژنول یک مکمل گیاهی با خاصیت آنتی‌اکسیدانتی بالاست. هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر تمرین هوازی همراه با مکمل دهی نانواوژنول بر فاکتورهای التهابی TNF-a و IL-1B و تغییرات هیستولوژیک ناحیه گانگلیون ریشه پشتی [1] (DRG) رت‌های دیابتی بود.
مواد و روش کار: 25 سر رت نر نژاد ویستار 8 هفته‌ای، به 5 گروه: گروه کنترل سالم، گروه کنترل دیابتی، گروه دیابت+تمرین ورزشی، گروه دیابت+ نانواوژنول و گروه دیابت+تمرین ورزشی+ نانواوژنول تقسیم شدند. مدل دیابت با استفاده از استروپتوزوتوسین به‌صورت صفاقی به گروه‌های مربوطه، القا شد. مکمل نانو اوژنول نیز روزانه به موش‌های گروه‌های مربوطه به‌وسیله لوله از گلو به معده موش وارد شد. گروه‌های تمرینی نیز به مدت 8 هفته، 5 روز در هفته با سرعت 30 متر بر دقیقه به تمرین ورزشی پرداختند.
یافته‌ها: القای دیابت با استفاده از استرپتوزوتوسین[2] (STZ) سبب به هم ریختن انسجام بافتی و سلولی در ناحیه DRG شد. در بررسی تغییرات ژنی نیز مشخص شد که فاکتورهای التهابی TNF-a و IL-1B افزایش معنی‌داری در ناحیه DRG در گروه دیابت نسبت به گروه کنترل را نشان داده‌اند (p=0.001 برای هر دو متغیر). در بررسی مدالیته‌های درمانی نیز مشخص شد که تنها گروه دیابت+تمرین ورزشی+ نانواوژنول کاهش معنی‌داری را در TNF-a نسبت به گروه دیابت نشان داد (p=0.001).
بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر به نظر می‌رسد استفاده از مکمل نانواوژنول در کنار تمرین ورزشی در کنترل تخریبات عصبی دیابت با تنظیم منفی فاکتور التهابی TNF-a به‌ویژه در ناحیه DRG مؤثر باشد.
مواد و روش کار: 25 سر رت نر نژاد ویستار 8 هفته‌ای، به 5 گروه: گروه کنترل سالم، گروه کنترل دیابتی، گروه دیابت+تمرین ورزشی، گروه دیابت+ نانواوژنول و گروه دیابت+تمرین ورزشی+ نانواوژنول تقسیم شدند. مدل دیابت با استفاده از استروپتوزوتوسین به‌صورت صفاقی به گروه‌های مربوطه، القا شد. مکمل نانو اوژنول نیز روزانه به موش‌های گروه‌های مربوطه به‌وسیله لوله از گلو به معده موش وارد شد. گروه‌های تمرینی نیز به مدت 8 هفته، 5 روز در هفته با سرعت 30 متر بر دقیقه به تمرین ورزشی پرداختند.
یافته‌ها: القای دیابت با استفاده از استرپتوزوتوسین[2] (STZ) سبب به هم ریختن انسجام بافتی و سلولی در ناحیه DRG شد. در بررسی تغییرات ژنی نیز مشخص شد که فاکتورهای التهابی TNF-a و IL-1B افزایش معنی‌داری در ناحیه DRG در گروه دیابت نسبت به گروه کنترل را نشان داده‌اند (p=0.001 برای هر دو متغیر). در بررسی مدالیته‌های درمانی نیز مشخص شد که تنها گروه دیابت+تمرین ورزشی+ نانواوژنول کاهش معنی‌داری را در TNF-a نسبت به گروه دیابت نشان داد (p=0.001).
بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر به نظر می‌رسد استفاده از مکمل نانواوژنول در کنار تمرین ورزشی در کنترل تخریبات عصبی دیابت با تنظیم منفی فاکتور التهابی TNF-a به‌ویژه در ناحیه DRG مؤثر باشد.
نوع مطالعه: پژوهشي(توصیفی- تحلیلی) |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |