دوره 29، شماره 8 - ( ماهنامه _ آبان 1397 )                   جلد 29 شماره 8 صفحات 592-585 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


دانشگاه علوم پزشکی تبریز، ایران ، Elham.nahchami@yahoo.com
چکیده:   (5046 مشاهده)
پیش‌زمینه و هدف: آکنه ولگاریس یکی از شایع‌ترین بیماری‌های پوستی در انسان است به‌طوری‌که حدود 70 درصد از نوجوانان به آکنه دچار می‌شوند و یکی از شایع‌ترین اختلالاتی است که بیماران به دنبال مراقبت پوستی برای آن می‌باشند. آکنه یک بیماری مزمن و التهابی درگیر کننده‌ی غدد سباسه ی فولیکول‌ها محسوب شده و دارای شیوع قابل‌ملاحظه به‌ویژه در بین نوجوانان و جوانان است. هدف از این مطالعه، بررسی تأثیر میکروامول ژل فیناستراید در مردان مبتلا به آکنه خفیف تا متوسط بود.
مواد و روش‌ کار: در این کارآزمایی بالینی (clinical trial48 نفر از بیماران مراجعه‌کننده به درمانگاه پوست بیمارستان سینا تبریز که با شکایت ضایعات آکنه مراجعه کرده‌اند وارد مطالعه شدند. بیماران به‌صورت تصادفی به دو گروه مورد و شاهد تقسیم‌بندی شدند. برای تمامی بیماران درمان با ژل کلیندامایسین 1 درصد روزانه 2 بار قرار گرفت. بیماران گروه مورد علاوه بر ژل کلیندامایسین میکروامول ژل فیناستراید را به‌صورت روزانه دریافت کردند. بعد از 2 هفته از شروع درمان مجدداً ازنظر تعداد پاپول، پوسچول، علائم بهبودی و یا حساسیت به دارو مورد معاینه قرار گرفتند. تمامی بیماران در هفته‌های 2، ماه‌های 1، 3 بعد از شروع درمان موردبررسی قرار گرفتند.
یافته‌ها: میانگین سنی بیماران در گروه مورد 0.7±22.24 سال با دامنه سنی 15-28 سال و در گروه شاهد 0.63 ± 21.7 سال با دامنه سنی 16-30 سال بود. میانگین کل پاپول در شروع درمان در گروه مورد 1/3 ± 5 و در گروه شاهد 4 ± 1/4 بود و اختلاف آماری معنی‌داری بین دو گروه وجود نداشت. در انتهای ماه سوم درمان در گروه مورد 3/0 ± 9/0 و در گروه شاهد 6/0 ± 1/1 بود و اختلاف میانگین بین دو گروه آماری اختلاف معنی‌داری را نشان داد.
بحث و نتیجه‌گیری: طبق نتایج حاصل از این مطالعه، میکروامول ژل فیناستراید تأثیرات خوبی بر روند درمانی داشت و با در نظر گرفتن نتایج حاصله داروی موردنظر به پزشکان و همکاران محترم پیشنهاد می‌گردد.
واژه‌های کلیدی: فیناستراید، آکنه، موضعی
متن کامل [PDF 424 kb]   (1575 دریافت)    
نوع مطالعه: کارآزمایی بالینی | موضوع مقاله: پوست

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.