دوره 27، شماره 12 - ( ماهنامه اسفند 1395 )
جلد 27 شماره 12 صفحات 1073-1068 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
hajialilo sami S, jamshidi K, abolghasemzade ahangar F. prognostic importance of the pathologic fracture and surgical options in osteosarcoma: a retrospective clinical study. Studies in Medical Sciences 2017; 27 (12) :1068-1073
URL: http://umj.umsu.ac.ir/article-1-3468-fa.html
URL: http://umj.umsu.ac.ir/article-1-3468-fa.html
حاجی لو سامی سام، جمشیدی خدامراد، ابولاقاسم زاده آهنگر فرشاد. اهمیت پیش آگهی شکستگی پاتولوژیک و پیامدهای جراحی در پوکی استخوان: یک مطالعه بالینی گذشته نگر. مجله مطالعات علوم پزشکی. 1395; 27 (12) :1068-1073
دانشگاه علوم پزشکی ایران ، farshada1358@gmail.com
چکیده: (5152 مشاهده)
زمینه و هدف: استئواسارکوم یکی از شایع ترین تومورهای بدخیم استخوان است. این مطالعه با هدف ارزیابی اثر پیش آگهی شکستگی پاتولوژیک و گزینه های درمانی بر بقای بیماران مبتلا به استئوسارکوم انجام شده است.
مواد و روش ها: در این مطالعه پیش آگهی 106 بیمار مبتلا به استئواسارکوم اندام که از سه ماه آوریل تا آگوست 2012 در سه بیمارستان تهران تحت درمان قرار گرفتند ، مورد بررسی قرار گرفت. بیماران با توجه به وجود شکستگی پاتولوژیک در زمان تشخیص ، به دو گروه تقسیم شدند. بقا ، عود موضعی و متاستاز دوردست بین گروهها مقایسه شد. برای بیماران مبتلا به شکستگی پاتولوژیک ، میزان بقا با توجه به گزینه های جراحی (قطع عضو یا نجات اندام) مقایسه شد. از آزمونهای مجذور کای و تی مستقل برای مقایسه میانگین گروهها استفاده شد. بقای عود و عود مجدد و بقای نهایی بیماران با استفاده از روش Kaplan-Meier محاسبه شد. برای تعیین عوامل پیش بینی بقا ، از تحلیل Cox-Regression و برآورد نسبت خطر (HR) با فاصله اطمینان 95٪ استفاده شد.
یافته ها: از میان 106 بیمار ، 57 مورد و 49 نفر در هنگام تشخیص دچار شکستگی پاتولوژیک بودند. از نظر آماری اختلاف معنی داری بین دو گروه در Survival (P-value = 0.36) ، عود موضعی (P-value = 0.91) و متاستاز دوردست (P-value = 0.73) وجود نداشت. از نظر آماری تفاوت معنی داری در بقا با توجه به گزینه های جراحی در بیماران با شکستگی پاتولوژیک وجود ندارد (P-value = 0.85).
نتیجه گیری: شکستگی پاتولوژیک در استئوسارکوم اندام از عوامل پیش آگهی ضعیف نیست. در بیماران مبتلا به شکستگی پاتولوژیک روشهای نجات اندام می تواند بدون تأثیر منفی بر میزان بقا انجام شود.
مواد و روش ها: در این مطالعه پیش آگهی 106 بیمار مبتلا به استئواسارکوم اندام که از سه ماه آوریل تا آگوست 2012 در سه بیمارستان تهران تحت درمان قرار گرفتند ، مورد بررسی قرار گرفت. بیماران با توجه به وجود شکستگی پاتولوژیک در زمان تشخیص ، به دو گروه تقسیم شدند. بقا ، عود موضعی و متاستاز دوردست بین گروهها مقایسه شد. برای بیماران مبتلا به شکستگی پاتولوژیک ، میزان بقا با توجه به گزینه های جراحی (قطع عضو یا نجات اندام) مقایسه شد. از آزمونهای مجذور کای و تی مستقل برای مقایسه میانگین گروهها استفاده شد. بقای عود و عود مجدد و بقای نهایی بیماران با استفاده از روش Kaplan-Meier محاسبه شد. برای تعیین عوامل پیش بینی بقا ، از تحلیل Cox-Regression و برآورد نسبت خطر (HR) با فاصله اطمینان 95٪ استفاده شد.
یافته ها: از میان 106 بیمار ، 57 مورد و 49 نفر در هنگام تشخیص دچار شکستگی پاتولوژیک بودند. از نظر آماری اختلاف معنی داری بین دو گروه در Survival (P-value = 0.36) ، عود موضعی (P-value = 0.91) و متاستاز دوردست (P-value = 0.73) وجود نداشت. از نظر آماری تفاوت معنی داری در بقا با توجه به گزینه های جراحی در بیماران با شکستگی پاتولوژیک وجود ندارد (P-value = 0.85).
نتیجه گیری: شکستگی پاتولوژیک در استئوسارکوم اندام از عوامل پیش آگهی ضعیف نیست. در بیماران مبتلا به شکستگی پاتولوژیک روشهای نجات اندام می تواند بدون تأثیر منفی بر میزان بقا انجام شود.
نوع مطالعه: پژوهشي(توصیفی- تحلیلی) |
موضوع مقاله:
ارتوپدی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
