پیش‌زمینه و هدف: در این مطالعه هدف ما بررسی درجه اهمیت بالینی نزول PR بعد از MI در پیش‌آگهی افراد مبتلا به سکته قلبی حاد می‌باشد.

مواد و روش‌ کار: در این مطالعه توصیفی تحلیلی، اولین نوار قلب تمام بیمارانی که به‌دلیل سکته قلبی در بیمارستان طالقانی بستری شده بودند، ازنظر افت قطعه PR موردبررسی قرار گرفتند. بر این اساس، بیماران به دو گروه ازنظر افت قطعه PR تقسیم شدند و هر دو گروه را ازنظر عوارض قلبی ناشی از سکته قلبی موردبررسی قراردادیم.

یافته‌ها: در این مطالعه 413 نفر موردبررسی قرار گرفتند که 283 نفر آن‌ها مرد و 130 نفر آن‌ها زن بودند. از 283 مردی که وارد مطالعه شدند 12 نفر از مردان و یک نفر از زنان افت قطعه PR داشتند. 325 نفر در گروه STEMI و 88 نفر در گروه NSTEMI قرار گرفتند. ازنظر مدت بستری، بیماران گروه STEMI به‌طور میانگین 7.26 روز و بیماران گروه NSTEMI 6.75 روز مدت بستری‌شان بود. اختلاف موجود بین دو گروه ازنظر آماری معنی‌دار نبود (P>0.05). از 13 نفری که افت قطعه PR داشتند، هفت نفر از آن‌ها دچار عارضه شدند. همچنین بیماران بدون افت قطعه PR، 48 نفر دچار عارضه شدند که اختلاف بین گروه‌ها ازنظر آماری معنی‌دار بود (P<0.05).

بحث و نتیجه‌گیری: در این مطالعه بین افت قطعه PR و جنسیت، سن، EF، مدت‌زمان بستری، مقدار CK-MB ارتباط معناداری وجود نداشت درحالی‌که بین افت قطعه PR و وقوع عوارض قلبی ارتباط معناداری وجود داشت.