دکتر خسروحضرت ی تپه [1] ، افش ی ن برازش [2]
تاریخ دریافت 5/4/86، تاریخ پذیرش 23/8/86
چکیده
موارد بیماری لیشمانیوز جلدی در جهان رو به افزایش است و در بسیاری از مناطق ایران از جمله استان اصفهان، خوزستان و کرمان ب ه صورت آندمیک دیده میشود. شرایط خوب آب و هوایی برای ناقلین، نبود امکانات بهداشتی و درمانی کافی در زمان جنگ جهت پیشگیری و درمان، زمینه ساز شیوع بیماری در بین نیروهای مسلح که در جبهه جنگ حضور داشتند بود. با توجه به مشکلاتی که مطرح شد به خصوص در امر مبارزه با ناقلین و مخازن، امروزه بهترین و سادهترین راه مبارزه همان افزایش سطح ایمنی افراد است. لذا ایجاب میکند که مطالعاتی در زمینه تهیه مایه لیشمن استاندارد و ارزیابی آن در انسان صورت گیرد تا با اطمینان کامل نسبت به استفاده آن در مناطق آندمیک مبادرت نمود.
بیمار مردی اهل میاندوآب قبل از اعزام به جبهه حدود شانزده سال پیش از بازوی سمت چپ تحت لیشمانیزاسیون قرار گرفته بود. بعد از 3 ماه زخمهایی در اطراف محل تزریق دیده میشود. سپس به صورت موضعی با گلوکانتیم تحت درمان قرار میگیرد. در عرض این چند سال چندین بار زخمها عود کرده و تحت درمان قرار میگیرد تا اینکه بالاخره توسط یکی از متخصصان پوست به بخش انگلشناسی ارجاع شد . اجسام لیشمن و فرم پروماستیگوت در اسمیر و محیط کشت رویت گردید.
با توجه به مشکلاتی که به بیمار گزارش شده فوق به علت لیشمانیزاسیون پیش آمده و گزارشات دیگری که همکاران انگلشناسی در کنگرههای مختلف از عود بیماری در افراد واکسینه شده ارائه دادهاند، پیشنهاد می شود توجه محققان نسبت به تهیه و ارزشیابی واکسنی بی خطر و موثر علیه این بیماری معطوف گردیده تا پس از حصول اطمینان از بیخطر بودن آن، در مناطقی که سایر روشهای کنترلی موثر نمیباشد، مورد استفاده قرار گیرد.
مجله پزشکی ارومیه، سال نوزدهم، شماره دوم، ص 170-167 ، تابستان 1387
آدرس مکاتبه: دانشکده پزشکی ارومیه، جاده نازلو تلفن: 09143433134
[1] دانشیار گروه انگل شناسی و قارچ شناسی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه (نویسنده مسئول)
[2] کارشناس ارشد گروه انگل شناسی و قارچ شناسی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |