پیش‌زمینه و هدف: سقط مکرر دارای شیوع حدود 1 درصد الی 5 درصد در بین زوجین هست، این مسئله می‌تواند در زوجین اختلالات عمده‌ای از قبیل مشکلات روحی، احساسی و حتی بالینی ایجاد کند. سقط مکرر یک بیماری چندعاملی می‌باشد و در نیمی از موارد توضیح بالینی مشخصی ندارد. مطالعات نشان می‌دهد که پلی‌مورفیسم‌های ژنی ممکن است فاکتور مستعدی برای سقط مکرر با دلایل ناشناخته باشد. آنزیم GSTO1 نقش مهمی در متابولیسم سم‌زدایی بر عهده دارد و پلی‌مورفیسم‌های موجود در این ژن می‌تواند در بروز سقط مکرر دخیل باشند. در این مطالعه پلی‌مورفیسم E155del (rs11509437) ژن GSTO1 موردبررسی قرار گرفت و ارتباط آن با سقط مکرر خود به خودی در بیماران منطقه­ی شمال غرب ایران و گروه کنترل سالم ارزیابی شد.

مواد و روش‌ها: 55 بیمار با سابقه سقط حداقل سه بار به‌عنوان گروه بیمار و 55 خانم سالم بدون سابقه­ی سقط و حداقل دارای دو فرزند به‌عنوان گروه کنترل از منطقه‌ی شمال غرب ایران موردبررسی قرار گرفتند. برای بررسی پلی‌مورفیسم E155del ژن GSTO1 واکنش زنجیره‌ای پلیمراز با دو جفت پرایمر (PCR-CTPP) طراحی شد.

یافته‌ها: از مجموع 55 بیمار موردبررسی فراوانی ژنوتیپی del155/del155 در ژن GSTO1 82/1 درصد (یک نفر) هموزیگوت می‌باشد (17/0p=). فراوانی آللی del155 بین افراد کنترل و بیمار به ترتیب 72/2 درصد (3 نفر) و 09/9 درصد (10 نفر) می‌باشد )023/0(p=.

نتیجه‌گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان می‌دهند که همراهی معنی‌داری بین فراوانی آللی del155 با استعداد ابتلا به سقط مکرر در زنان شمال غرب کشور وجود دارد درحالی‌که ژنوتیپ del155/del155 ارتباط معنی‌داری با بروز سقط مکرر در بین این گروه نشان نداد. مطالعه بر روی تعداد بیماران بیشتر و همچنین مطالعه بر روی جمعیت‌های متفاوت دیگر پیشنهاد می‌شود.