پیش زمینه و هدف: با توجه به اهمیت طحال به­عنوان عضوی مهم در عملکرد ایمنی، جراحان می­توانند به­دنبال ترومای طحال حداقل قسمت فوقانی طحال که به­طور مستقیم توسط عروق کوتاه گاستریک خون­رسانی می­شود را حفظ کنند. هدف از این مطالعه بررسی عملکرد قطب فوقانی طحال همراه با عروق گاستریک کوتاه در بیماران دچار ترومای طحالی است.

مواد و روش کار: در یک کارآزمایی بالینی، 30 بیمار با آسیب تروماتیک طحال در بیمارستان امام تبریز بررسی شدند. این بیماران در سه دسته 10 نفره قرار گرفتند:  شاهد که به­صورت محافظه کارانه درمان شدند؛ مورد که در آن­ها قطب فوقانی طحال حفظ شد؛ و گروهی که تحت اسپلنکتومی توتال قرار گرفتند. مدت بستری و عوارض بیمارستانی و نیز اسمیر خون محیطی و سطح سرمی IgG و IgM سه ماه پس از ترخیص بین سه گروه مقایسه گردیدند.

یافته­ها: طی بستری، عارضه عمده یا نیاز به جراحی مجدد در هیچ یک از بیماران ثبت نگردید. در رادیوسینتی گرافی گروه مورد، باقیمانده طحال سه ماه پس از جراحی دارای عملکرد بود. متوسط سطح IgM سرم در گروه توتال به­طور معنی­داری کم­تر از گروه شاهد بود. متوسط سطح IgG سرم در سه گروه بررسی شده تفاوت معنی­دار آماری نداشت. مورفولوژی غیرطبیعی گلبول های قرمز در اسمیر محیطی در گروه توتال اسپلنکتومی به­طور معنی­داری شایع­تر از دو گروه دیگر بود.

بحث و نتیجه گیری: براساس نتایج این مطالعه، اسپلنکتومی ساب توتال با حفظ قطب فوقانی طحال به­همراه عروق گاستریک کوتاه نسبت به اسپلنکتومی توتال در بیماران دچار آسیب تروماتیک طحال برتری دارد.