Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

---

پیش زمینه و هدف: هلیکوباکترپیلوری از شایع ترین بیماری های عفونی در دنیا به شمار می رود و به عنوان اصلی ترین علت بیماری زخم پپتیک پذیرفته شده است. ریشه کنی هلیکوباکترپیلوری منجر به بهبودی زخم و کم شدن عوارض ناشی از آن و میزان عود زخم پپتیک می گردد. رژیم های درمانی سه دارویی با پایه مترانیدازول یا کلاریترومایسین در دوره های 7 ،10 و 14 روزه در مناطق مختلف دنیا توصیه شده که معمولا حاوی یک داروی کاهنده ترشح اسید از نوع مهار کننده پمپ پروتون و آنتی بیوتیکی دیگر است. از طرف دیگر نشان داده شده است که کلاریترومایسین جایگزین خوبی برای مترونیدازول به خصوص در نواحی با شیوع بالای مقاومت به مترونیدازول، می باشد.مواد و روش: در این مطالعه که به صورت کارآزمایی بالینی شاهد دار تصادفی صورت گرفت، کارآیی یک رژیم سه دارویی ریشه کنی هلیکوباکتر پیلوری حاوی کلاریترومایسین در دوره های 7 و 14 روزه مقایسه شده است.این مطالعه بر روی بیمارانی انجام گرفت که توسط آندوسکوپی و بیوپسی توسط تست های اوره آز سریع و مطالعات هیستوپاتولوژیکی تشخیص های زخم پپتیک یا دیسپپسی غیر زخم همراه با عفونت هیکوباکتر پیلوری در آنها داده شده بود. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند: گروه A تحت درمان با کلاریتروماسین 500 میلی گرم دوبار در روز، آموکسی سیلین 1 گرم دوبار در روز و امپرازول 20 میلی گرم دوبار در روز برای مدت 7 روز و گروه B تحت درمان با همان داروها برای مدت 14 روز قرار گرفتند. بررسی بالینی و آندوسکوپی مجدد 4 هفته بعد از خاتمه درمان صورت گرفت که اگر هر دو تست اوره آز و مطالعات هیستوپاتولوژیکی روی نمونه های بیوپسی منفی می گردید، ریشه کنی هلیکوباکتر پیلوری مورد قبول قرار می گرفت.یافته ها: تعداد 65 بیمار از 81 بیمار انتخاب شده این مطالعه را کامل کرده و مورد آندوسکوپی مجدد قرار گرفتند. درجه ریشه کنی هلیکوباکترپیلوری در بیماران تمام کننده طرح در گروه A (35 بیمار) و در گروه B (30 بیمار) %85.6 در مقابل %86.6 بود (p=0.6). اگر چه به علت ریزش 16 نفر از بیماران بخاطر عدم رضایت به آندوسکوپی مجدد و علل دیگر درجه ریشه کنی بر اساس درمان– مقصد در گروه A (41 بیمار ) و گروه B (40 بیمار) که به ترتیب برابر %73.1 در مقابل %65 بود (p=0.42). بین درجه ریشه کنی هلیکوباکترپیلوری و سن، جنس، شدت التهاب در نمونه های پاتولوژیک و تشخیص زخم پپتیک یا دیسپپسی ارتباط معنی داری مشاهده نشد. بطور کلی %19.5 از بیماران در دو گروه دچار عوارض جانبی خفیف شدند ولی هیچیک دارای عارضه جانبی اصلی نبود و همراهی قابل ملاحظه بین عوارض جانبی و طول درمان هم وجود نداشت.بحث و نتیجه گیری: رژیم درمانی سه دارویی حاوی کلاریترومایسین بر اساس آنالیز تمام کننده طرح منجر به درجه ریشه کنی هلیکوباکترپیلوری قابل قبولی بود و اختلاف معنی دار بین دو پروتکل بالا وجود نداشت.

واژه‌های کلیدی: هلیکوباکترپیلوری، زخم پپتیک، دیسپپسی، کلاریترومایسین، ریشه کنی

     

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---