BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://umj.umsu.ac.ir/article-1-561-fa.html
دکتر عیسی عبدی راد [1] ، مرتضی باقری [2] ، دکتر میر داود عمرانی [3] ، دکتر هاله نوروزی پاک زاد [4]
تاریخ دریافت 28/8/87، تاریخ پذیرش 29/7/88
چکیده
پیش زمینه و هدف: برخی از پلی مورفیسمهای تک نوکلئوتیدی در ناحیه پروموتوری یا سایر توالیهای تنظیم کننده ژن سایتوکاینها قرار دارند و با افزایش یا کاهش سطح تولید سایتوکاینها در ارتباط هستند. هدف از انجام این تحقیق بررسی پلی مورفیسم ژنهای اینترفرون گاما (874+) و اینترلوکین ده (1082-) در جمعیت سالم میباشد.
مواد و روش کار: 109 فرد سالم در مطالعه شرکت کردند. برای تعیین ژنوتایپهای افراد فن ASO -PCR اجرا شد.
یافتهها: فراوانی آللهای A و T ژن اینترفرون گاما (874+)، به ترتیب 92/50 درصد و08/49 درصد میباشد و بیشترین فراوانی ژنوتایپها مربوط به A/T با فراوانی 13/54 درصد است. فراوانی آللهای A و G ژن اینترلوکین ده (1082-) نیز به ترتیب 92/50 درصد و 08/49 درصد میباشد و در این مورد همچنین فراوانی ژنوتایپ A/G با اختصاص 33/96 درصد بیشترین بود.
بحث و نتیجه گیری: آللهای A و T در ژن اینترفرون گاما (874+) در تعادل هاردی – واینبرگ بودند درحالیکه آللهای A و G در ژن اینترلوکین ده (1082-) از قانون هاردی واینبرگ تبعیت نمیکردند.
کلید واژهها: پلی مورفیسم، اینتر فرون گاما 874+، اینترلوکین ده 1082-
مجله پزشکی ارومیه، دوره بیستم، شماره چهارم، ص 312-307، زمستان 1388
آدرس مکاتبه: ارومیه، مرکز آموزشی و درمانی شهید مطهری، بخش ژنتیک، تلفن2240166- 0441
Email: isaabdirad@umsu.ac.ir[1] دانشیار ژنتیک پزشکی، بخش ژنتیک، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه (نویسنده مسئول)
[2] مربی ژنتیک، بخش ژنتیک، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه
[3] دانشیار ژنتیک، بخش ژنتیک، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه
[4] پزشک عمومی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
