دوره 30، شماره 10 - ( دی 1398 )
جلد 30 شماره 10 صفحات 770-759 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Ahmadi M, farahmand H, aarabi A. WORKPLACE VIOLENCE AND RELATED FACTORS IN OPERATING ROOMS IN IRAN: A CROSS-SECTIONAL STUDY. Studies in Medical Sciences 2019; 30 (10) :759-770
URL: http://umj.umsu.ac.ir/article-1-4673-fa.html
URL: http://umj.umsu.ac.ir/article-1-4673-fa.html
احمدی مرضیه، فرهمند حسن، اعرابی اکرم. خشونت شغلی و عوامل مرتبط با آن در اتاق‌های عمل مراکز آموزشی درمانی اصفهان. مجله مطالعات علوم پزشکی. 1398; 30 (10) :759-770
دکترای تخصصی پرستاری، مرکز تحقیقات مراقبتهای پرستاری و مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران (نویسنده ، aarabi@nm.mui.ac.ir
چکیده: (2374 مشاهده)
پیش‌زمینه و هدف: اساس گزارش سازمان بین‌المللی کار، شیوع خشونت شغلی در دهه‌های اخیر افزایش‌یافته و از میان تمام گروه‌های حرفه‌ای، پرسنل مراقبت سلامت، بیشترین قربانیان خشونت شغلی محسوب می‌شوند اما اطلاعات مستند از خشونت شغلی در اتاق عمل در کشور ما بسیار اندک می‌باشد. لذا این مطالعه باهدف تعیین فراوانی خشونت شغلی و عوامل مرتبط با آن در پرسنل مراقبت سلامت در اتاق عمل، انجام گرفت..
مواد و روش کار: این پژوهش یک مطالعه توصیفی تحلیلی بود. جامعه پژوهش کلیه مراقبین سلامت شاغل در اتاق‌های عمل مراکز آموزشی درمانی شهر اصفهان بودند که از این میان تعداد 223 نفر به روش نمونه‌گیری آسان با تخصیص متناسب از نوع سهمیه‌ای و طبقه‌ای از فروردین تا مردادماه 1397 انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه استاندارد "بررسی خشونت شغلی در بخش سلامت "که در سال 2010 توسط سازمان بهداشت جهانی ارائه شده است جمع‌آوری شد و با استفاده از نرم‌افزار SPSS ورژن 16 و آزمون‌های آماری کای 2 و فیشر و تی مستقل مورد تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: تعداد 9/91 درصد از نمونه‌ها طی 12 ماه گذشته خشونت روحی-روانی، 26 درصد خشونت جسمی-فیزیکی‌و 3/19 درصد خشونت قومی را تجربه کرده بودند. بیشترین علت ایجادکننده خشونت شغلی، کارکردن در محیط استرس‌زا (87درصد) بود و عاملین خشونت شغلی اغلب از میان پرسنل مراقبت سلامت بودند. میانگین سن و سابقه‌کار در پرسنلی که با خشونت‌های روحی-روانی مواجه شدند به‌طور معناداری کم‌تر از سایرین بود (به ترتیب 01/0= t، 01/0P =و 63/2t =، 02/0 P =). فراوانی مواجهه با خشونت‌های جسمی-فیزیکی (62/4χ2 =،03/0 P =) و روحی-روانی (004/0 P =)، در مراکز دارای پروتکل خاص برای گزارش خشونت به‌طور معناداری کم‌تر از سایر مراکز بود.
بحث و نتیجه‌گیری: خشونت شغلی در اتاق عمل به میزان قابل‌توجهی بالا است و عاملین خشونت شغلی نه بیمار و همراه بیمار بلکه اغلب از میان پرسنل مراقبت سلامت هستند. این مطالعه وجود پروتکل‌های مستند برای گزارش خشونت شغلی را توصیه می‌کند.
مواد و روش کار: این پژوهش یک مطالعه توصیفی تحلیلی بود. جامعه پژوهش کلیه مراقبین سلامت شاغل در اتاق‌های عمل مراکز آموزشی درمانی شهر اصفهان بودند که از این میان تعداد 223 نفر به روش نمونه‌گیری آسان با تخصیص متناسب از نوع سهمیه‌ای و طبقه‌ای از فروردین تا مردادماه 1397 انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه استاندارد "بررسی خشونت شغلی در بخش سلامت "که در سال 2010 توسط سازمان بهداشت جهانی ارائه شده است جمع‌آوری شد و با استفاده از نرم‌افزار SPSS ورژن 16 و آزمون‌های آماری کای 2 و فیشر و تی مستقل مورد تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: تعداد 9/91 درصد از نمونه‌ها طی 12 ماه گذشته خشونت روحی-روانی، 26 درصد خشونت جسمی-فیزیکی‌و 3/19 درصد خشونت قومی را تجربه کرده بودند. بیشترین علت ایجادکننده خشونت شغلی، کارکردن در محیط استرس‌زا (87درصد) بود و عاملین خشونت شغلی اغلب از میان پرسنل مراقبت سلامت بودند. میانگین سن و سابقه‌کار در پرسنلی که با خشونت‌های روحی-روانی مواجه شدند به‌طور معناداری کم‌تر از سایرین بود (به ترتیب 01/0= t، 01/0P =و 63/2t =، 02/0 P =). فراوانی مواجهه با خشونت‌های جسمی-فیزیکی (62/4χ2 =،03/0 P =) و روحی-روانی (004/0 P =)، در مراکز دارای پروتکل خاص برای گزارش خشونت به‌طور معناداری کم‌تر از سایر مراکز بود.
بحث و نتیجه‌گیری: خشونت شغلی در اتاق عمل به میزان قابل‌توجهی بالا است و عاملین خشونت شغلی نه بیمار و همراه بیمار بلکه اغلب از میان پرسنل مراقبت سلامت هستند. این مطالعه وجود پروتکل‌های مستند برای گزارش خشونت شغلی را توصیه می‌کند.
نوع مطالعه: پژوهشي(توصیفی- تحلیلی) |
موضوع مقاله:
روانشناسی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
