دوره 29، شماره 6 - ( ماهنامه شهریور 1397 )
جلد 29 شماره 6 صفحات 473-464 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Hellaliaghdam H, Sadathosseini F. COMPARISON THE EFFECT OF 8 WEEKS TRAINING MOTOR IMAGERY-WALKING AND OBSERVATION- WALKING ON RELEARNING WALKING SKILL IN PARKINSON’S DISEASE. Studies in Medical Sciences 2018; 29 (6) :464-473
URL: http://umj.umsu.ac.ir/article-1-4484-fa.html
URL: http://umj.umsu.ac.ir/article-1-4484-fa.html
هلالی اقدم حسن، سادات حسینی فاطمه. مقایسه تاثیر 8 هفته تمرین تصویر سازی حرکتی ـ راه رفتن و مشاهده ـ راه رفتن بر یادگیری مهارت راه رفتن بیماران پارکینسون. مجله مطالعات علوم پزشکی. 1397; 29 (6) :464-473
دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران ، Hellalihassan@gmail.com
چکیده: (3253 مشاهده)
پیش‌زمینه و هدف: بیماری پارکینسون پس از آلزایمر دومین بیماری شایع مخرب عصبی می‌باشد و یکی از مهم‌ترین عوارض حرکتی این بیماری که در مراحل نهایی آن دیده می‌شود، اختلال راه رفتن می‌باشد. هدف مطالعه حاضر بررسی تأثیر تمرینات تصویرسازی حرکتی - راه رفتن و مشاهده - راه رفتن بر یادگیری مهارت راه رفتن بیماران پارکینسون می‌باشد.
مواد و روش کار: این مطالعه از نوع نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون و گروه کنترل می‌باشد. 30 بیمار پارکینسون به‌صورت در دسترس و در مرحله بیماری (3-2) در مقیاس هوهن و یاهر (H &Y) به‌صورت تصادفی به 2 گروه تجربی و یک گروه کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی در برنامه تمرینی (8 هفته و 3 جلسه در هفته و هر جلسه به مدت 60 دقیقه) تمرین تصویرسازی حرکتی راه رفتن و مشاهدهِ راه رفتن و بعد مهارت راه رفتن را تمرین کردند. مقیاس راه رفتن تینتی (TGS) قبل و بعد از مداخله برای ارزیابی نمرات راه رفتن آزمودنی‌ها استفاده شد. برای بررسی نرمال بودن توزیع داده‌ها از آزمون شاپیرو- ویلک، برابری واریانس‌ها از آزمون لون و برای تحلیل داده‌ها از آزمون کوواریانس (ANCOVA) و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معنی‌داری (p<0/05) استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج تحقیق نشان داد که بین گروه‌های تجربی و کنترل در نمرات راه رفتن تفاوت معنی‌داری وجود دارد (46/5F= و 01/0P=) و در پس‌آزمون تفاوت بین نمرات راه رفتن گروه کنترل و گروه مشاهده - راه رفتن با مقدار (01/0P=) معنی‌دار بود اما تفاوت نمرات راه رفتن بین گروه تصویرسازی حرکتی- راه رفتن و گروه مشاهده - راه رفتن و تفاوت نمرات راه رفتن بین گروه کنترل و گروه تصویرسازی حرکتی- راه رفتن معنی‌دار نبود.
بحث و نتیجه‌گیری: تمرین به‌وسیله مشاهده- راه رفتن می‌تواند یک روش مناسب برای یادگیری دوباره مهارت راه رفتن بیماران پارکینسون باشد و به نظر می‌رسد بیماران می‌توانند همراه دارودرمانی از این تمرینات برای بهبود الگوی راه رفتن خود استفاده کنند.
مواد و روش کار: این مطالعه از نوع نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون و گروه کنترل می‌باشد. 30 بیمار پارکینسون به‌صورت در دسترس و در مرحله بیماری (3-2) در مقیاس هوهن و یاهر (H &Y) به‌صورت تصادفی به 2 گروه تجربی و یک گروه کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی در برنامه تمرینی (8 هفته و 3 جلسه در هفته و هر جلسه به مدت 60 دقیقه) تمرین تصویرسازی حرکتی راه رفتن و مشاهدهِ راه رفتن و بعد مهارت راه رفتن را تمرین کردند. مقیاس راه رفتن تینتی (TGS) قبل و بعد از مداخله برای ارزیابی نمرات راه رفتن آزمودنی‌ها استفاده شد. برای بررسی نرمال بودن توزیع داده‌ها از آزمون شاپیرو- ویلک، برابری واریانس‌ها از آزمون لون و برای تحلیل داده‌ها از آزمون کوواریانس (ANCOVA) و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معنی‌داری (p<0/05) استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج تحقیق نشان داد که بین گروه‌های تجربی و کنترل در نمرات راه رفتن تفاوت معنی‌داری وجود دارد (46/5F= و 01/0P=) و در پس‌آزمون تفاوت بین نمرات راه رفتن گروه کنترل و گروه مشاهده - راه رفتن با مقدار (01/0P=) معنی‌دار بود اما تفاوت نمرات راه رفتن بین گروه تصویرسازی حرکتی- راه رفتن و گروه مشاهده - راه رفتن و تفاوت نمرات راه رفتن بین گروه کنترل و گروه تصویرسازی حرکتی- راه رفتن معنی‌دار نبود.
بحث و نتیجه‌گیری: تمرین به‌وسیله مشاهده- راه رفتن می‌تواند یک روش مناسب برای یادگیری دوباره مهارت راه رفتن بیماران پارکینسون باشد و به نظر می‌رسد بیماران می‌توانند همراه دارودرمانی از این تمرینات برای بهبود الگوی راه رفتن خود استفاده کنند.
نوع مطالعه: پژوهشي(توصیفی- تحلیلی) |
موضوع مقاله:
عمومى
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
