دوره 31، شماره 3 - ( خرداد 1399 )
جلد 31 شماره 3 صفحات 198-188 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
hajabbas farshchi A, afzal ahangaran N, valikhani A, ghorbani S. THE EFFECT OF 2-CHLOROPYRIMIDINE ON K562 CELL LINE. Studies in Medical Sciences 2020; 31 (3) :188-198
URL: http://umj.umsu.ac.ir/article-1-3630-fa.html
URL: http://umj.umsu.ac.ir/article-1-3630-fa.html
حاج عباس فرشچی علیرضا، افضل آهنگران ناهیده، ولیخانی امیر، قربانی سعیده. ارزیابی اثرات ترکیب 2-کلروپیریمیدین بر روی رده سلولی K562. مجله مطالعات علوم پزشکی. 1399; 31 (3) :188-198
کارشناسی ارشد ایمنی شناسی دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران (نویسنده مسئول) ، alirezafarshchi67@yahoo.com
چکیده: (2319 مشاهده)
پیش‌زمینه و هدف: مطالعات قبلی نشان داده است که مشتق‌های پیریمیدینی داری خواص ضد سرطانی می‌باشند. در این کار تحقیقاتی ارزیابی اثرات سایتو توکسیک یکی از مشتقات پیریمیدینی بنام مشتق 2-کلروپیریمیدین، بر روی سرطان خون انسانی K562 و همچنین سلول‌های نرمال تک هسته ایی خون محیطی (PBMC) به‌عنوان کنترل انجام گرفت.
مواد و روش کار: تعداد 106×1 سلول k562 و PBMCS در 100 میکرولیتر به همراه غلظت‌های سریالی لگاریتمی (µg 200- 5625/1) از مشتق مورد آزمایش درون هریک از چاهک‌ها در زمان‌های (24، 48، 72) انکوبه شدند. پس از اتمام زمان انکوباسیون درصد زنده‌مانی سلولی به‌وسیله روش MTT سنجش شد، پس از تعیین IC50 درصد آپوپتوز و نکروز به روش PI/AO سنجیده شد.
یافته‌ها: اطلاعات نشان می‌دهد که این ترکیب رفتاری سایتوتوکسیک را دارا می‌باشد به‌نحوی‌که میزان زنده‌مانی در تست MTT کاهش پیدا کرد و درصد آپوپتوز افزایش یافت که خوشبختانه مقدار IC50 این ترکیب بر روی K562 نسبت به PBMCS پایین‌تر می‌باشد.
بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج به‌دست‌آمده استفاده از این ترکیب می‌تواند برای مقابله با سرطان رده سلول انسانی K562 بدون اثرات سیتوتوکسیک بر روی PBMC مفید واقع شود.
مواد و روش کار: تعداد 106×1 سلول k562 و PBMCS در 100 میکرولیتر به همراه غلظت‌های سریالی لگاریتمی (µg 200- 5625/1) از مشتق مورد آزمایش درون هریک از چاهک‌ها در زمان‌های (24، 48، 72) انکوبه شدند. پس از اتمام زمان انکوباسیون درصد زنده‌مانی سلولی به‌وسیله روش MTT سنجش شد، پس از تعیین IC50 درصد آپوپتوز و نکروز به روش PI/AO سنجیده شد.
یافته‌ها: اطلاعات نشان می‌دهد که این ترکیب رفتاری سایتوتوکسیک را دارا می‌باشد به‌نحوی‌که میزان زنده‌مانی در تست MTT کاهش پیدا کرد و درصد آپوپتوز افزایش یافت که خوشبختانه مقدار IC50 این ترکیب بر روی K562 نسبت به PBMCS پایین‌تر می‌باشد.
بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج به‌دست‌آمده استفاده از این ترکیب می‌تواند برای مقابله با سرطان رده سلول انسانی K562 بدون اثرات سیتوتوکسیک بر روی PBMC مفید واقع شود.
نوع مطالعه: کارآزمایی بالینی |
موضوع مقاله:
پاتولوژی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
